Wat is eigenlijk het authentieke Frankrijk? Bestaat het (nog) wel en waar vind je het. Ik ging op zoek naar het antwoord.
Het authentieke Frankrijk, bestaat dat over 10 jaar nog?
De foto hierboven maakte ik in Saint-Jean-de-Bruel, een leuk Frans dorpje met een rijke geschiedenis. Het ligt op de grens van de Cevennen en de indrukwekkende natuur van de Grand Causses. Door het dorp stroomt het riviertje La Dourbie dat zich via Nant en Cantobre door de ruige natuur van deze streek perst om dertig kilometer verderop, bij Millau, in de Tarn uit te komen. Het dorp is zoals velen het authentieke Frankrijk graag willen ontdekken.
De Gorges de la Dourbie zijn wat mij betreft veel aantrekkelijker dan de Gorges du Tarn. Je vindt er veel oude dorpen en smalle wegen door een schitterende natuur. Dit is een streek waar je rustig 20 of 30 kilometer kun rijden zonder iemand tegen te komen. Voorwaarde is dan wel dat je buiten het hoogseizoen gaat. Mei en Juni zijn dan prima maanden want staat er veel in bloei en geurt het overal heerlijk.
Saint-Jean-du-Bruel ligt dus tussen de Grand Causses:
- Causse du Larzac,
- Causse Begon,
- Causse Noir,
- en de uitlopers van de Cevennen.
Het dorp ligt op het kruispunt van de departementen Aveyron, Gard, Hérault en Lozère, tussen de hooggelegen kalkplateaus in het westen, de Cevennes en het massief van de Mont Aigoual.
Le Pont Vieux in Saint-Jean-de-Bruel
Gesprek met een inwoner van Saint-Jean-de-Bruel
Vlak nadat ik de auto had geparkeerd tegenover de oude markthal liep ik richting de brug over de Dourbie en zag een oud mannetje zitten. Leunend op zijn stok keek hij om zich heen om te zien wat er in zijn dorp allemaal gebeurde. Ik sprak hem aan met een vriendelijk 'Bonjour monsieur' en vroeg hem waar ik de oude brug kon vinden. Naast de Pont Neuf (de nieuwe brug) moest er ook ergens een oude brug over de Dourbie zijn uit de 13e eeuw en die wilde ik wel eens zien.
Ik vroeg hem: 'Als u niet te snel praat kan ik u goed begrijpen' (Si vous ne parlez pas trop vite, je peux bien vous comprendre) en dat deed hij. Sterker nog hij stopte niet meer met praten en er volgde een indrukwekkend gesprek. Hij legde mij eerst uit dat ik langs de markt over de nieuwe brug moest lopen. Dan linksaf en als ik wilde picknicken kon ik iets verder naar beneden naar een mooie picknickplaats aan de rivier. Daarna kon ik dan de Dourbie nog een stukje stroomafwaarts volgen en via de oude brug teruglopen naar de auto.
Maar zonder het te vragen begon hij van alles te vertellen over "zijn" dorp en dat het er niet meer zo was als vroeger. Dat had ik ook al gezien want zoals zoveel dorpen in Frankrijk is ook hier de jeugd vertrokken en wonen er vooral ouderen of buitenlanders die de huizen kopen. Hij vertelde dat er van de meer dan 10 winkels er nog maar een paar over zijn.
Toen ik 30 was zwom ik nog tussen massa's forellen
Omdat er als volwassene voor hem vroeger ook al geen werk in de streek was had hij in de Elzas, Bretagne en bij Parijs gewerkt maar later was hij toch weer teruggekeerd naar zijn dorp. Hij had er veel moeite mee dat er steeds minder te doen was. Toen hij geboren werd woonden er in Saint-Jean-de-Bruel ongeveer 1400 mensen. Nu zijn dat er nog minder dan de helft.
Hij bleef maar door mopperen, bijvoorbeeld over de vervuiling van de rivieren in de omgeving en "zijn" rivier La Dourbie. Vroeger toen hij nog jong was zwom hij veel in de rivier waar het toen krioelde van de forellen. De laatste jaren is er diverse keren vervuiling geweest waardoor de visstand behoorlijk achteruit is gegaan. Probleem is volgens hem ondermeer de landbouw bovenop de Causses maar ook het klimaat. Dit jaar was de waterstand zelfs extreem laag.
Het gesprek verliep bijzonder gemoedelijk en hij was goed te verstaan.Trots gooide hij er af en toe wat Duits en Engels tussendoor en liet weten de talen in de Elzas en Bretagne geleerd te hebben. Tenslotte vertrouwde hij mij toe dat hij niet meer in de rivier zwom. Het was ongezond maar hij was er ook te oud voor. J'ai déjà quatre vingt quatorze! (ik ben al 94!) was zijn antwoord.
Hoe ziet de Franse campagne er over 10 jaar uit?
De Fransen noemen het platteland nog steeds trots la campagne en voor hen is het zelfs een belangrijke vakantiebestemming. Net als de buitenlandse toeristen genieten zij van de prachtige natuur en de vele historische monumenten die je overal in Frankrijk kunt tegenkomen.
Maar na het gesprek met de oude man in Saint-Jean-de-Bruel realiseerde ik mij ook dat dit soort plaatsen het volgende slachtoffer zullen worden van het vertrek van de jongeren. Nu zijn al veel kleine dorpen in het binnenland van Frankrijk eigenlijk niet meer leefbaar omdat er in de verre omtrek geen slagers, bakkers en épiceries zijn. De jongeren zijn vertrokken en als de oudjes er zijn uitgestorven dan resten er alleen nog de herinneringen en de panden waar voorgoed de luiken zijn gesloten.
Deze streek is sowieso dun bevolkt en als je bovenop de Grand Causses bent dan kom je praktisch geen dorpen en gehuchten tegen. Maar in de bergen van de Cevennen en langs de rivieren zoals de Dourbie kom je nog veel leuke dorpen tegen. Nu nog bevolkt maar hoe zou dat er over 10 jaar uit zien?
