Als je met vakantie naar Frankrijk gaat loop je het risico om met een hond te maken te krijgen. In dit artikel laat ik een paar van mijn ervaringen met Franse honden de revue passeren en natuurlijk lees je ook het verhaal hoe ik een grappige foto wist te maken.
Mijn eerste ervaring met een Franse hond
Voor mijn eerste ervaring met een hond in Frankrijk moest ik ver terug in mijn geheugen. Maar het is wel een superleuke herinnering. In Les Gets in de Haute-Savoie in de Franse Alpen kun j e in de wintermaanden fantastisch wintersporten. Het wintersportgebied Les Portes du Soleil bij Les Gets is dan ook een goede en kindvriendelijke wintersportbestemming.
Een broer van mij had een appartement in Les Gets op de begane grond van een oude boerderij in de traditionele stijl van de Haute-Savoie. Het was een schitterende plek waarvan het terras aansloot op een bergwei die steil afliep naar een beek in de verte. Omdat hij er vooral in de wintermaanden woonde kon ik er in de zomer wel eens naar toe. Vanaf het terras had je een schitterend uitzicht op de omgeving en de wei eronder, die afliep naar de weg tussen Les Gets en Tanninges.
Elke ochtend rond 08:00 hoorde ik er de bellen van de koeien die vanuit de hoger gelegen boerderij naar beneden kwamen en langs het appartement de wei in liepen tot ze helemaal beneden waren.
Een prachtige zwarte hond
De koeien werden steevast begeleid door een oude bejaarde vrouw en… een prachtige zwarte herdershond. Aan het eind van de dag kwamen de koeien, de hond en de bejaarde vrouw weer omhoog. Dit herhaalde zich elke dag van de week.
De koeien, de hond (Nero) en de bejaarde vrouw deden dit 7 dagen in de week gedurende alle maanden dat er geen sneeuw lag en de koeien buiten konden grazen. Vanaf het appartement gingen ze over de weg nog eens dik 300 meter omhoog tot ze bij de stal en de boerderij kwamen.
Ik probeerde elke ochtend voor 8 uur met een kop koffie op het terras te zitten om het tafereel gade te slaan. Na een paar dagen had Nero dit in de gaten. Of het kwam dat ik bij de koffie ook een pain-chocolat had weet ik niet zeker maar vermoedde het wel 🙂
Vanaf dat moment werden Nero en ik goede maatjes en kreeg hij elke ochtend een stukje van mijn pain-chocolat of croissant en een aai over zijn bol. Daarna rende hij de wei in waar het bejaarde boerinnetje al tot de helft gevorderd was. Gek genoeg kwam Nero in de namiddag nooit naar mij toe. Als ik in de omgeving wandelde en langs de boerderij kwam herkende hij me en kwam kwispelend op mij af.
Dit herhaalde zich elk jaar als ik terugkwam.
Pas op voor kettinghonden en loslopende boerderij honden
Waar ik een bloedhekel aan heb zijn de waakhonden die achter een muur, hek of poort liggen te loeren om mij de stuipen op het lijf te jagen.
Ben je ergens heerlijk aan het wandelen of fietsen kom je langs een boerderij of zo en schrik je je wild van het geblaf van één of meer waakhonden die het liefst ook nog blaffend achter het hek met je meerennen.
Dat is overigens de ongevaarlijke versie. Maar mijn ergste ervaring was toen ik in de Gers een fietstocht maakte en door een klein hameau kwam met aan elke kant van de straat een paar huizen en bij elk huis een kettinghond. Mijn binnenkomst in het gehucht werd al snel verklapt door de eerste hond die angstaanjagend begon te blaffen.
Dat werd snel overgenomen door de hond van het volgende huis die nog beter zijn best deed om mij bang te maken. De apotheose vond 100 meter verder plaats. Ik zag ze al op de weg staan: 2 grote dreigende herdershonden met blinkende tanden en een afgrijselijke blaf. De kettingen stonden strak.
In een fractie van een seconde bedacht ik een geniale tactiek. Ik maakte flink vaart en reed precies midden op de weg en mijn benen opgetrokken bleef er tussen de wild blaffende honden net een meter vrij voor mijn doortocht. Ik heb daarna een snelheid behaald die ik waarschijnlijk nooit meer zal evenaren 🙂
Overigens heb ik het samen met Marian ook wel eens meegemaakt dat we een loslopende hond bij een boerderij al blaffend ruim 500 meter achter ons aan hebben gehad. Flink doortrappend wisten wij het dier voor te blijven waarna deze buitenadem terugsjokte richting de boerderij.
De leuke versie van een hond in Frankrijk
Naast de angstaanjagende waakhond is er ook de aandoenlijke waakhond.
Een prachtig voorbeeld overkwam mij toen ik met Marian een fietstocht bij de Loire maakte. Wij kwamen voorbij een mooi huis waar het hek open stond. Een kleine keffer kwam achter ons en aan deed uitvallen naar de kuiten van Marian.
Ik ging naast Marian rijden en stopte.
Het hondje wist heel even niet precies wat te doen. Ik riep op de gok Couches Toi! (het Frans voor af!) en tot mijn stomme verbazing ging de hond liggen. Wij fietsen verder en weer kwam hij blaffend achterons aan. Opnieuw riep ik Couches Toi! En… jawel het beest ging weer in de rusthouding.
Ik begon het leuk te vinden en besloot tot de ultieme Hoe hou ik een hond voor de gek test en fietste steeds een stukje en riep dan opnieuw Couches toi. Telkens ging de hond liggen en wachtte tot ik weer verder ging. Lachend vervolgde wij onze tocht langs de Loire.
vier prangende ogen volden elke beweging
Ik liep eens langs een chambre d’hôte in Giverny met een grote stalen poort. Eerst kwam er 1 hond(je) aangerend. Die ging liggen zodat hij of zij net onder de poort door kon kijken. Even later kwam hond(je) nummer 2 er naast liggen. Ze gaven beiden geen kik maar volgden met hun ogen elke beweging die ik maakte.
Het was zo’n kostelijk gezicht dat ik voor het eerst voor 2 honden door mijn knieën ging.
Ze gaven mij beiden op gelijke hoogte ruim de tijd om deze foto te maken. Ze bleven gewoon doodstil liggen. Allen hun ogen rolden praktisch gelijk dezelfde kant op en weer terug. Er ontging hun niet wat er aan de andere kant van de poort gebeurde.
Ik heb zelden zo’n kostelijke foto gemaakt en ik hoop jij het ook vind! 🙂
Dougie, de ondeugende Frankrijk Binnendoor hond
Overigens hebben wij ook altijd een hond gehad, maar als wij naar Frankrijk gingen bleef Tosca, onze trouwe Drentse Schapendoes altijd thuis want zij had een bloedhekel aan de auto. Gelukkig hadden wij altijd een goede oppas en toen onze zoon nog in Chablis woonde en werkte brachten wij Tosca tot Chablis waar ze dan een paar weken Frans kon leren blaffen :-). Na onze reis door Frankrijk kwamen wij dan weer naar Chablis om haar weer op te halen.
Dat er dus op de covers van mijn Regiogidse een hondje staat is niet zo verwonderlijk. Het was een briljant idee van de illustrator van de boeken. Dit hondje heet Dougie en werd geboren aan de voet van de Mont-Ventoux. Dougie haalde nogal wat streken uit, maar die kun je hier lezen of horen in de speciale podcast over Dougie.
Als je met de hond naar Frankrijk gaat en een vakantiehuis zoekt waar je trouwe viervoeter ook welkom is dan is het vaak een flinke zoektocht. Maar dat hoeft niet meer want met deze selectie vind je vakantiehuizen waar een hond (of meerdere) meer dan welkom is.
..dus je gaf een hond chocolade?, echte hondenvriend ben jij..om vergif te geven..
Je moet natuurlijk wel goed lezen. “Een stukje van mijn pain au chocolat of croissant. Dat wil niet zeggen dat ik ee chocola gaf. Die hield ik als hondenbezitter natuurlijk voor mijzelf?
Typisch bordercollie gedrag, die twee hondjes onder het poortje. Als ik thuiskom met de fiets ligt onze Tommie me onder ons poortje al deze manier op te wachten… een leuk welkom!
Ik lees altijd steeds met plezier je berichten over het mooie Frankrijk. Heb inmiddels ook 2 van je boeken gekocht waar ik veel aan heb. Mijn vrouw en ik reizen de laatste jaren 6 weken met de caravan door Frankrijk. Heerlijk. Vanaf eind mei tot half juli. We zijn steeds op zoek naar kleine gezellige campings in omgevingen waar we lekker kunnen fietsen. Geen e-bike dus graag zo vlak mogelijk. Heb je suggesties? mvg Theo Coolen
Vlak fietsen? Ik heb het jaren gedaan want Marian fiets niet graag heuvel en berg op. Vandaar die e-bikes want ik wil het wel. Maar vlak fietsen kun je in de Gironde bij Arcachon, grote delen langs de Atlantische kust. Diversen eilanden zoals Oléron, Île-de-Ré en langs rivieren. Het boek LOIRE is daar ideaal voor en ook in de Elzas kun je vlak fietsen en in de Bourgogne. Gewoon al mijn boeken kopen Theo -:). Bon voyage!