Fietsvriendelijke Fransen? Ze bestaan!
Elk jaar kun je mij samen met Marian een paar weken in de Gironde tegenkomen.
Het is mijn favoriete fietsgebied in Frankrijk waar je heerlijk kunt fietsen op de pistes cyclables. Natuurlijk de Loirestreek is met ruim 800 km fietspad langs de Loire ook niet te versmaden en La Loire à Vélo biedt heel veel voor de fietsliefhebber.
Maar fietsen in de Aquitaine, en de Gironde, in het bijzonder is een waar genot. De meeste fietspaden, pistes cyclables, vind je langs de kuststreek van Gironde en Les Landes. Vooral de streek ten noorden van het prachtige Bassin d’Arcachon is mijn favoriet.
Al vele jaren keren wij er terug in het kleine vissersplaatsje Arès. Er is een kleine 3-sterrencamping waar de eigenaar mooie houten chalets verhuurd. Ruim 15 jaar geleden kwam ik er voor het eerst toen ik er samen met Marian een ingerichte tent huurde via Eurocamp. Sindsdien ben ik er vaak teruggekeerd omdat in het voorjaar (mei/juni) het weer meestal goed is en de temperatuur tussen de 18 en 25 graden schommelt. Soms met een uitschieter naar boven of naar beneden.
Tip » lees ook mijn tips over dit mooie vakantiegebied op FrankrijkVakantieland
Prachtige fietspaden en routes
Arès is een prima uitvalsbasis voor fietstochten (maar ook wandelingen) rond het Bassin d’Arcachon.
Er zijn talloze fietsroutes en het mooie is dat in deze streek de routes goed aan elkaar zijn gekoppeld. Op veel plaatsen in Frankrijk heb je de zogenaamde Voie Vertes maar dat zijn meestal lange fietsroutes van A naar B. Datzelfde geldt ook voor La Loire à Vélo je fiets dan prachtig maar als je terug gaat fiets je over de zelfde route.
Rond het Bassin d’Arcachon is daar geen sprake van. Je kunt zowel ten noorden als ten zuiden, bij Arcachon, heel gevarieerd fietsen en routes aan elkaar koppelen en via een andere weg weer terug. Het mooiste vind ik nog steeds de fietspaden in de bossen op het schiereiland van Lège Cap Ferret.
Dennenbos en stranden
De fietspaden gaan door het duingebied op de smalle landstrook tussen het Bassin d’Arcachon en de Atlantische Oceaan. Je fiets grotendeels in de schaduw van de bomen en dat maakt het op een zonnige dag wel zo plezierig. Hagedissen schieten over het asfalt de struken in en soms zul je een zonnebadende slang moeten ontwijken die de warmte van het asfalt opgezocht heeft. Verder is het absoluut ongevaarlijk 🙂
Talrijk zijn de fietstochten die ik hier samen met Marian maakte naar de stranden van Grand Cohot, Truc Vert, Lacanau en Le Porge. Het zijn ook hotspots voor surfers die deze stranden opzoeken vanwege de hoge golven in de Oceaan. De stranden zijn immens en in het voorjaar is het genieten van de rust. Je kunt kilometers wandelen langs de branding zonder iemand tegen te komen!
Meestal combineer ik een fietstocht met een wandeling langs het strand om daarna weer verder te gaan.
Vissersdorpjes en oesters.
Bijzonder leuk zijn de kleine vissersdorpjes langs het Bassin d’Arcachon. Je kunt er met de fiets heel relaxed komen. Stop eens bij een caban om oesters te proeven en te zien hoe deze verwerkt worden. Zeer interessant! Als je een beetje je best doet met het Frans dan krijg je er in deze streek heel veel voor terug! Soms kun je met een oestervisser mee het Bassin op om te zien hoe ze de oesters kweken.
Vriendelijke fietsers hebben mij leren bonjouren.
Als je in deze streek fietst zul je minimaal één Frans woord goed moeten beheersen -:) De fietsers die je hier tegenkomt zullen meestal vriendelijk groeten met een welgemeend bonjour!. Jong en oud zullen je hartelijk bonjouren als je ze passeert ik doe het nu automatisch ook. Het is gewoon hartstikke leuk als je een moeder, of vader, met kind achterop passeert en van de kleine een hartelijke bonjour toegeroept krijgt, vervolgens van de bestuurder van de fiets en daarna meestal van de vader die er voor rijdt.
Oooh! Het is niet die van mij!
Een leuke anekdote op een fietspad in de Gironde wil ik je niet onthouden. Ik passeerde s’ochtends een stel met een klein jongetje achterop. Die mij uiteraard vriendelijk bonjourde. Later op de dag kwam ik ze weer tegen alleen de vader had iets laten vallen en stond langs de kant van het fietspad. Ik was te laat om te remmen en het pakje voor hem op te pakken en reed dus maar door. In de verte herkende ik zijn vrouw met het vrolijke jongetje achterop.
Ik wilde haar inhalen maar er kwam net een tegenligger aan waardoor ik terugschakelde en remde. Het geluid van de rem en het schakelen deed de vrouw langzamer rijden en stoppen omdat zij dacht dat manlief er aankwam. Ze keek om, zag mij en riep uit “Oooh ce n’est pas de moi!” Waarop ik lachend voorbij reed onder het roepen van Oui! et c‘est de moi 🙂 met mijn duim wijzend op Marian die achter mij reed 🙂
Ik hoorde haar schaterende lach tussen de dennenbomen klinken terwijl ik het volgende heuveltje in de duinen alweer bedwongen had.
Fietsen in de Gironde is een feest!
