Wandelen in Bretagne bij Saint-Cast-le-Guildo

Ik maakte een prachtige wandeling op hoog niveau langs de kust van Bretagne bij Saint-Cast-Le-Guildo. In dit blog lees je er meer over. Of start de podcast hieronder en luister op je gemak.

Wandeling in Bretagne bij Saint-Cast-le-Guildo

Ik was een keer met Marian in de buurt van Saint-Cast-le-Guildo in het noorden van Bretagne.

Wij verbleven er in juni een week in een stacaravan op de mooie camping Château de Galinée bij het dorpje Matignon om het departement Côte-d’Armor te verkennen. Een prachtige streek in het noorden van Bretagne.  Je leest er meer over in mijn ebook Loire, Bretagne & Picardië.

Het is een prima omgeving waar je goed kunt wandelen over de Sentiers Douaniers langs de ruige kusten van Bretagne. En dat is precies waar deze tip over gaat. De zogenaamde Sentiers Douaniers zijn paden die langs de Franse kust lopen. Vroeger werden deze gebruikt om de kust te bewaken en om smokkelaars te grazen te nemen.   Nu zijn het prachtige wandelpaden om te genieten van de bijzondere natuur en de vergezichten over de zee.

Ik had een wandelkaart van de omgeving en bij het office du tourisme voor een paar euro een boekje op de kop getikt met lokale wandelingen.

Deze wandeling in de omgeving van camping château de Galinée gaat langs de mooie Baie de l’Arguenon ging en grotendeels over het wandelpad van de GR 34. Deze GR volgt vanaf de Mont-Saint Michel de Bretonse kust tot aan Saint-Nazaire aan de monding van de Loire. Met 2000 kilometer een aardige tippel dus ik besloot om het te beperken tot een kilometer of 15.

Le Circuit des deux Moulins bij Saint-Cast-le-Guildo

Het was half bewolkte en een graadje of 19 dus lekker wandelweer. De wandeling staat trouwens omschreven als het Circuit des deux Moulins dus ik nam aan dat er onderweg wel een paar molens op de route zouden liggen.

Bij de beschrijving van deze wandeling stond trouwens aangegeven dat goede wandelschoenen aanbevolen waren. Ook stond er de volgende opmerking vermeld: Chemin très escarpé, ofwel een erg steil pad.

Op de kaart had ik verder al gezien dat de tocht grotendeels door de onbewoonde wereld ging dus onderweg iets kopen was er niet bij!  In de rugzak ging dus wat te eten en te drinken voor onderweg.  Pet op en zonnebrand mee en ik was er klaar voor 🙂

De wandeling begint bij le Plage des Quatre Vaux dus daar moesten wij eerst naar toe. Als je vanaf de camping naar rechts gaat loop je naar het dorpje La Ville Neuve en dan tot La Gourdoire waar je het bordje Plage des Quatre Vaux ziet staan. Er is trouwens een 2 sterrencamping met directe toegang tot het strandje van de baai.

Er liggen her en der wat huizen verspreid in het bos. De huizen in deze omgeving zijn overigens niet goedkoop en dat is vooral te danken aan de Engelsen en Parijzenaars die hier de prijzen hebben opgedreven.

Overigens is het niet een streek waar ik zelf in Frankrijk zou willen wonen. Teveel wind voor mij 🙂

Plage des Quatre Vaux

De weg daalt inmiddels behoorlijk en tussen de bomen door zie ik het strand en de mooie baai al liggen. Als we beneden aankomen staan er een stel vreemde voertuigen.

Het zijn amfibievoertuigen die bij laagwater de mosselbanken bij Pointe du Bay en Pointe de Tiquéras op gaan. Op een paal stond trouwens een bord met vrij vertaald de tekst dat “het op- en afrijden over het strand enige vervuiling met zich meebrengt”.  Daarom werd het strand 2 keer per dag gereinigd met milieuvriendelijke middelen.

Het strand en de baai zagen er overigens onberispelijk uit. Op een grasveld staan diverse picknicktafels waarvan wij er één bezetten. Iets verderop zat een Franse familie lekker uitgebreid te picknicken. Kleed op tafel, bakjes eten, water, wijn en nog meer lekkers. Ze maakten er een uitgebreide picknick van en geef ze eens ongelijk.

Het was lekker weer en op deze zalige plek een goed moment om even bij te komen van de eerste 3,5 kilometer.  Je hebt er een mooi uitzicht op de Baie de L’Arguenon en het aan de overkant gelegen Saint-Jacut-de-la-Mer. De baai stond op dat moment vol met water. De vorige dagen hadden wij de baai al eens volledig leeg èn de “mosselmannen’ aan het werk gezien bij de drooggevallen palen.

Deze zogenaamde Bouchots zijn eikenhouten palen die in het zand zijn geslagen en waaraan de mosselen zich hechten. Hou je van mosselen en vis? Dan is dit stukje Bretagne een walhalla! Het is trouwens ook een prima plek om eens een rustig strandje “te pikken”.

Wandelen over de GR 34 met topuitzicht

Ik was er deze keer niet om te luieren op het strand maar om een mooie wandeling te maken en vertrok richting de parkeerplaats waar ook de vreemde mosselboten stonden.

Volgens de kaart en de routebeschrijving zou hier een pad moeten zijn :”Sur la gauche de la plage, passer le pont de bois et suivre le GR34”. Het was even zoeken maar Marian ontdekte op een gegeven moment tegen de bosrand een houten bruggetje met aan de andere kant het pad.

Dit klom langzaam maar zeker omhoog en ging pal langs het water. Vergeet er vooral niet af en toe om te kijken omdat je dan een prachtig uitzicht op de baai hebt. Hoog boven de rotsen zie je dan ook een paar huizen die een nog mooier uitzicht hebben.

Ik volgde met Marian het pad dat deel uitmaakt van de GR 34 en begreep steeds beter wat de term “très escarpé” in dit geval betekende. De route gaat op en neer tussen de bomen met rechts van ons steeds uitzicht op de baai. En soms zijn er erg steile stukken bij die ik liever op dan af ga.

Soms lijkt het wel of er een poort van struiken is gemaakt. Het is er genieten met alleen het geluid van de wind,  de vele vogels in de struiken en bomen èn de golven die diep onder ons uit elkaar spatten op de rotsen.

Vlak langs de afgrond

We komen niemand tegen en het lijkt wel of we alleen op de wereld zijn. Op sommige plaatsen gaat het pad slechts een paar centimeter langs de afgrond en ik kom steeds meer tot de conclusie dat deze looprichting de beste is om de wandeling te volgen.

Je loopt namelijk vanuit de baai omhoog en omgekeerd zou je steeds de afgrond in kijken. Het pad wordt wel steeds smaller en op een gegeven moment nog maar net zo breed als een paar voetstappen naast elkaar.

Hier wandelen als je last van hoogtevrees hebt is geen goed idee!

Overigens zegt dat niets want mij overkwam het ooit eens in de Alpen. Ik durfde geen stap meer voor of achteruit te zetten toen ik op een smal pad langs een afgrond liep. En dat terwijl ik normaal gesproken geen hoogtevrees heb. Toch kan het je blijkbaar onverwacht in de greep krijgen.

In elk geval was ik wel blij dat het de laatste dagen droog was geweest en het pad en de rotsen niet glibberig waren. In dat geval zou ik het zelf een riskante onderneming hebben gevonden.

Na een tijdje gelopen te hebben blijven wij letterlijk en figuurlijk nog even stil staan en genieten volop van de groene omgeving, het smaragd blauwe water onder ons en het fantastische uitzicht. Dit zijn van die momenten die je niet snel meer vergeet!

De omgeving is vooral prachtig groen en je kunt heel mooi tussen de struiken en bomen de contouren van het pad zien. De flora is er heel anders dan bijvoorbeeld tussen Cap Fréhel en Fort La Latte. De tocht is er daardoor niet minder indrukwekkend door.

Via La Pointe de Tiguéras naar Pointe du Bay

Omdat bij het vertrek ‘s-ochtends het weer niet helemaal was te voorspellen hadden wij onze winddichte jacks aangedaan. Bij vertrek ‘s-morgen rond 11 uur was het nog een beetje fris door de stevige wind. Maar na het middaguur werd het steeds warmer en konden de jacks uit.

Nadat we de Pointe-de-Tiguéras passeerden werd het op sommige stukken knap lastig en steil, maar met goede stevige schoenen, conditie en geen hoogtevrees is het prima te doen. Hierna komt dan wat mij betreft het mooiste stuk van deze tocht.

Je klautert ter hoogte van de talloze mosselpalen in de baai omhoog en omlaag. Het gaat op en neer maar per saldo klimt het nog steeds. De palen stonden trouwens nu bij vloed volledig onder water. Na een laatste klim in de schaduw van de bomen kom je uiteindelijk bij de parkeerplaats van Pointe du Bay.

Voor de enthousiastelingen is er de mogelijkheid om verder door te lopen tot aan de Pointe du Bay en dan langs de golfbaan en het strand tot in Saint-Cast-le-Guildo. Ik koos er echter voor om het bordje richting de parkeerplaats van de Pointe du Bay te volgen.

Wij rusten even uit op een bankje vanwaar we over de baai uitkijken. Achter ons ligt een grote parkeerplaats waar ook campers mogen staan. Een mooie plek met een machtig mooi uitzicht!

Le Moulin à vent du Bay

Rechts liggen de resten van een oude molen. Ooit was dit Le Moulin à vent du Bay.

Als je er langs loopt kun je rechts de parkeerplaats af tot je over de weg de eerste weg links in kunt richting Le Biot. Na dit dorpje ga je links een veldweg in en kun je de gele markeringen richting het gehucht la-ville-Eon volgen.

Even later werden wij  ingehaald door een groep ruiters  in volle galop. Zij groetten ons vriendelijk maar lieten ons wel in een wolk van stof achter. Als we bij Le Bois en Luca komen, het grote huis links van de weg,  moet je rechtsaf naar Ste-Brigitte. Het is een boerendorpje dat op de volgende kruising een middeleeuwse bakoven heeft staan die nog steeds gebruikt wordt.

Bij een grote boerderij liggen twee honden op straat.

Links een grote rottweiler en rechts een kleine poedel. Wij moesten er precies tussendoor. De grote lag gelukkig te slapen. En terwijl je het niet zou verwachten zat de poedel ons geniepig aan te kijken.  We moesten er precies tussendoor en maakten zo weinig mogelijk geluid om de rottweiler niet wakker te maken. Die bleef gelukkig lui liggen en knipperde niet eens met zijn ogen.

Oh jee… als die kleine poedel nu maar niet begint te blaffen.. hij liet zijn tanden zien en maakte  wèl aanstalten om te gaan blaffen. Maar… waarschijnlijk wist hij niet hoe dit in het Nederlands moest want hij hield gelukkig zijn bek(je).

Hortensias in Bretagne

Bij de volgende kruising gaan we rechtsaf en passeren een mooie woning met prachtige hortensia’s ervoor. Een plaatje dat eigenlijk synoniem staat voor Bretagne. Niet voor niets vaak de streek van de hortensia’s genoemd.

Als je deze weg verder volgt kom je uit op de drukke weg naar Saint-Cast-Le-Guildo, maar vlak ervoor kun je links een veldweg inslaan waar aan het eind een boerderij ligt. Er kwam een vrouw naar het hek gelopen en zij groette ons vriendelijk en raakten in een geanimeerd gesprek.

Even later staken wij de D786 over en kwamen weer uit bij de mooie camping Château de Galinée. Het was een machtige wandeling van circa 15 kilometer. Achteraf zaten er een paar behoorlijk lastige stukken in maar ik had het voor geen goud willen missen.

In totaal ben ik samen met Marian ruim 5,5 uur onderweg geweest maar elke minuut was het meer dan waard.  Het hoogste punt waar je komt ligt circa 66 meter boven de klotsende golven en totaal klim je vanaf “La plage des 4 Vaux” ruim 256 meter omhoog een daal je 251 meter af.

Een fraaie tocht die ik bij mooi weer zo zou overdoen!

Podcast: Download (16.7MB)

Abonneer RSS