Eten in Bordeaux als een echte boerenpummel :-)

Ontmoeting met een TGV-machinist in Bordeaux

Soms vraag ik mij af of het mij nu alleen overkomt: leuke, vreemde, rare of gekke ontmoetingen in Frankrijk.

Zoals die keer dat ik een weekend in Bordeaux was en op een zwoele avond lekker buiten zat te eten in de gezellige Rue des Faussets. Dit straatje was op zaterdagmiddag rond vijf uur nog bijna uitgestorven terwijl er links en rechts toch allemaal restaurants liggen.

Gezellig straatje met restaurants

Mijn oog viel op een bijzonder uithangbord en een restaurant met een iets andere uitstraling dan alle andere in deze straat. Het was een ventje met een olijke kop een stokbrood onder zijn arm en een tas met eten in zijn andere arm. Toen ik mijn neus tegen het raam drukte zag ik binnen bont gedekte tafeltjes. Het zag er erg gezellig uit en de kaart, op schoolborden achter het raam, zag er niet onaantrekkelijk uit met veel lokale gerechten.

Het leek mij wel iets om er  ‘s-avonds te gaan eten alleen was het gesloten en er hing nergens een kaartje hoe laat het open ging. Ik maakte wel alvast een paar foto’s voor mijn archief en liep verder. Aan het eind van het straatje vroeg ik aan een jonge vrouw, die bij een restaurant de tafeltjes aan het dekken was, waarom het zo stil en leeg in de straat was.

Haar antwoord was duidelijk: “Als u over een uur terugkomt staan voor alle restaurants tafels en stoelen, de straat wordt elke dag rond deze tijd omgetoverd in één groot terras”. Rond een uur of zeven liep ik met Marian weer richting de Rue des Faussets en tot mijn stomme verbazing was het inderdaad één groot terras waar het al gezellig druk is.

Zo druk zelfs dat ik vreesde om geen plekje te kunnen vinden.

Chez Les Ploucs

Bij het restaurant met het grappige mannetje waren buiten nog 2 plaatsjes vrij en wij mochten er direct plaatsnemen.

En even later zat ik met Marian de kaart te bestuderen van Chez Les Ploucs. Vrij vertaald betekent het zo iets als: Bij de Boerenpummels. Het personeel liep er in boerenkostuum, in het restaurant heerste een supergezellige sfeer en ook buiten op straat was de sfeer uitstekend.

Als snel stond er een karaf wijn op tafel en even later het eten voor onze neus. Het eten is er geen haute cuisine maar gewoon boers goed:-). Het komt overigens wel heel toeristisch over maar het hoeft tenslotte niet altijd haute cuisine te zijn als het maar gewoon lekker en gezellig is. En dat was het! Omdat je buiten aan een lange tafel zat was er ook meteen wat aanspraak met de mensen naast ons. Aan een kant een stel Amerikanen en aan de andere kant een koppeltje jonge Fransen uit de Elzas.

Zij gingen alle vier een half uurtje later weg en dus kwamen er links en rechts van ons 2 plaatsen vrij. Niet veel later kwamen er drie mannen in een keurig kostuum die vroeg of ze naast ons mochten gaan zitten. Wij schoven beide één stoel op inclusief onze borden, bestek, de wijnglazen en de karaf met rode bordeaux. De man die naast mij zat inspecteerde mijn bord en onderwierp het aan een zware analyse. Het was schoon leeg waarna er in rap Frans een spervuur aan vragen op mij werd afgevuurd: “was het lekker?”, “wat heeft u gegeten?”, “hoe is de kaart?”, “wat heeft u voor wijn?”, “was het veel?” en nog een paar vragen die ik inmiddels al weer ben vergeten.

De TGV bemanning

Binnen een mum van tijd zaten wij in een zeer geanimeerd gesprek met een machinist en twee conducteurs van de TGV tussen Strasbourg en Bordeaux. Zij reisden meerdere keren per week tussen beide steden heen en weer.

Zij waren net aangekomen uit Strasbourg. De TGV ging met een andere bemanning terug en de volgende dag reden zij weer richting Strasbourg. Een schema dat zich een paar keer per week herhaalde en ze vonden het een leuke baan. Dat kwam vooral omdat ze op kosten van de baas in Bordeaux of in Strasbourg sliepen en daar dan lekker konden gaan eten.

Het waren gezellige kletsers en samen met Marian had ik een topavond waarbij er diverse flessen wijn op tafel kwamen. Gelukkig lag ons hotel op loopafstand maar of wij er in een rechte lijn naar toe zijn gelopen kan ik mij niet meer herinneren. Wij hoefden de volgende ochtend echter niet te werken, maar onze vrolijke vrienden moesten ‘s-morgens al weer vroeg opstaan omdat hun TGV om 05:45 uur richting Strassbourg vertrok.

Ik hoop dat de treinreizigers van hun TGV naar Strasbourg een goede reis hebben gehad :-). Maar of ik in het vervolg in een Franse stad de eerste TGV van de dag ga nemen daar moet ik nog maar eens goed over nadenken.