Stevige bergkost in de Haute-Savoie: Tartiflette!
Als ik in de Franse Alpen ben kan ik een menubord waar Tartiflette of Reblochonnade op staat niet negeren 🙂
De kou in Nederland blijft deze winter uit dus om een beetje in winterse sferen te blijven heb ik een oud recept opgedoken. Terwijl ik dit blog schrijf geurt ons hele huis van onder tot boven naar Reblochonnade.
De eerste keer dat ik kennismaakte met deze stevige bergkost was in Les Gets, het schattige bergdorp in de Haute-Savoie. Ik kwam er jaren geleden regelmatig omdat een broer van mij er woonde.
Les Gets in de Portes-du-Soleil
Hoewel ik zelf niet zo’n wintersporter ben hou ik wel van sneeuw en die heb je ‘s-winters genoeg in Les Gets en omgeving.
Een prachtig skigebied èn met mooie loipes om te langlaufen. Dat laatste heb ik er wel diverse keren gedaan en vooral de tocht van de top van Mont Chéry naar het Mont Cally is fenomenaal.
Je hebt er een prachtig uitzicht op het dal van Les Gets en de pistes bij Les Chevannes aan de andere kant van het dal. Indrukwekkend is bij helder en zonnig weer de Mont-Blanc die in de verte dan tegen een strakblauwe lucht schittert.
Ik kan mij nog goed herinneren dat ik ‘s-zomers op deze plek wandelde en dan bij Mont-Cally door een klein boeren gehuchtje kwam met een paar chalets en boerderijen. In de winter is het onbewoond en ligt het ondergesneeuwd. Je komt er dan met langlaufski’s praktisch over de daken en tussen de schoorstenen door 🙂
La Fruittière des Perrièrres
Samen met mijn broer maakte ik eens een tocht bij veel sneeuw waardoor we via de weg naar beneden konden. En eenmaal terug in het dal stond er een verrassing te wachten bij La Fruitière des Perrières.
Sinds het begin van de 20e eeuw werd er al kaas gemaakt volgens oude tradities. Dit gebeurde in de kelder. Maar door Europese regelgeving moest er aan de regels worden voldaan en werd er een nieuwe moderne kaasmakerij geopend.
De oude kaasmakerij in de kelder maakte toen plaats voor een restaurant waar kaas het belangrijkste op de kaart is. Ik zal er nadien wat keren gezeten en gegeten hebben. In de loop van de avond werd het er behoorlijk warm door alle fonduestellen en warmhoudplaatjes maar dat mocht de pret niet drukken.
Als je de trap naar de kelder afdaalde kwam de geur van kaas, kir, knoflook èn génépi je tegemoet. Reblochonnade of Tartiflette zijn gerechten met aardappelschijfjes, spekjes, en plakken Reblochon, een pittige kaas uit de Alpen.
Ik kan je verzekeren dat je na zo’n maaltijd een blok kaas in je maag hebt die natuurlijk opgelost moet worden. Dat doe je met een flinke borrel zoals de Génépi. Toen ik ooit vroeg wat het was zij de kelner “Ah monsieur, c’est très très fort, c’est comme kérosine” 🙂
Maak ook eens Tartiflette of Reblochonnade
Het recept is niet zo moeilijk. Je moet wel een goede Reblochon bij de kaasboer halen. Er zijn wel heel veel varianten maar het recept dat ik je nu geef kreeg ik een keer van een kok in de Franse Alpen.
Verder heb je aardappelen nodig, crème fraiche, zout, peper, sjalotjes en knoflook. Dit is het recept voor ongeveer 4 personen. Wil je het als voorgerechtje maken in klein schaaltjes? Dan kan dat ook en is het voldoende voor 8 tot 10 personen
- Schil 1 kg aardappelen en kook die 10 tot 15 minuten. De piepers moeten vast blijven!
- Laat de aardappelen afkoelen en snij ze in plakjes.
- Snipper de sjalotjes en knoflook. Fruit deze even op een laag vuur met de spekjes. De sjalot moet glazig blijven.
- Leg een laagje aardappelen in een ovenvaste schaal en strooi er wat ui/knoflook/spekjes over
- Doe er een paar dunne plakken Reblochon overheen
- Herhaal dit tot alles op is maar zorg dat je met een laag Reblochon eindigt
- Zet de schaal circa 15 minuten in een voorverwarmde oven op 190 Ã 200 graden
- 5 minuten voor het einde van de tijd 10 cl vloeibare crème fraiche er over gieten
- Nog een een minuutje of 10 in de oven
- Gloeiend heet serveren, bijvoorbeeld met wat verse salade
- Drink er een smaakvolle rode wijn bij, bijvoorbeeld een Mondeuse uit de Savoie!
Na het eten kun je dan afsluiten met een kop thee om de kaas op te lossen. Voor de echte helden is er natuurlijk een borrelglas met Génépi (een goede wijnhandel heeft dit)
Ik ga morgen maar eens een flink stuk wandelen 🙂
