Les Concluses: bijzondere plek in de Gard die je gezien moet hebben!

Mijn ervaringen in Les Concluses

Les Concluses in de Gard is een bijzondere plek die je absoluut moet zien!

Toen ik een paar dagen in de buurt van Uzès was kreeg ik een tip van iemand die ik niet snel vergeet.

Op ongeveer 25 kilometer van Uzès richting Lussan reed ik via de D23 en de D6 richting Saint-Marcel-de-Careiret. Mijn tipgever vertelde mij dat ik voor dit dorp linksaf de D340 richting Verfeuil moest nemen en dan deze weg moest volgen.

Er zijn andere wegen die naar Les Concluses gaan, maar van deze tocht heb ik geen spijt gehad.

De weg is redelijk rustig dus er is alle tijd om van de mooie omgeving te genieten. Na een paar minuten zie je aan je rechterhand een smalle weg. Dit is de D 643 en daar reed ik in op weg naar een onvergetelijke plek!

Je komt uiteindelijk uit op een parkeerplaats. Mij was verteld om de auto goed af te sluiten en geen spullen van waarde erin te laten. Dat bleek geen loze waarschuwing omdat er op diverse plekken glas lag.

Vanaf deze plek vertrekken verschillende mooie wandelingen in de omgeving.

Le Portail des Concluses een onvergetelijke ervaring.

Les Concluses is een verbluffende kloof van circa 6 kilometer lang met overhangende rotsen bij de rivier de Aiguillon. Het hoogteverschil is er circa 200 meter.

Buiten de zomermaanden en vooral na regen perst het water zich wild door de kloof.

Het leuke is dat in de zomermaanden, meestal vanaf medio juni, de bedding van de rivier droogvalt. Je kunt dan een flink stuk stroomopwaarts over de rivierbedding lopen, of beter gezegd klauteren.

Vanaf de parkeerplaats volg je een pad schuin naar beneden. Het mooiste is om het pad te nemen dat links ligt (dus niet met het bordje richting Le Portail des Concluses).

Ik ben er samen met Marian alleen en we genieten er volop van de bijzondere omgeving.

Roofvogels?

Op dit steile pad naar beneden heb je een fraai uitzicht op de rotspartij aan de overkant. Deze wordt Le rocher des aigles genoemd: de rots van de adelaars.

Als je geluk hebt kun je hier een paar bijzondere roofvogels zien:

De Aigle de Bonelli is een adelaar met een spanwijdte van circa 1,80 meter. Deze vogel is zeldzaam in Frankrijk en nestelde in de openingen in de rotswand tegenover het uitzichtpunt.
De aasgier komt nog sporadisch voor in dit gebied en er wordt door natuurliefhebbers gehoopt op een terugkeer op de rotsen van Les Conclues.
De oehoe, deze enorme vogel heeft een spanwijdte van 1,80 en nestelt in spleten of een gat in de rotswand.

Ik heb de vogels er niet gezien maar wie weet spot jij ze er wel 🙂

Het pad volgend naar beneden kom je op een gegeven moment bij de rivierbedding. Deze kun je oversteken en dan weer links omhoog het bordje richting Lussan volgen. Maar voor een bijzondere ervaring ga je door de rivierbedding naar rechts, richting Le Portail.

Even alleen op de wereld

De drooggevallen rivierbedding heeft op diverse plekken nog poeltjes. Ik zie ergens een kikker.

Je moet er wel uitkijken en ik adviseer goede schoenen aan te trekken. De stenen en rotsen zijn door het water spiegelglad geslepen en zijn zelfs als het droog is glad en glibberig.

Er is nu eigenlijk geen pad meer. Je volgt gewoon de bedding van de rivier. De rotswanden komen steeds dichter naar elkaar toe en op een gegeven moment zie je Le Portail.

Hier raken de rotsen elkaar aan de bovenkant. Ik liep er alleen met Marian en het was er doodstil. Soms hoorde je een vogel of snelde er een hagedis van steen naar steen. Je kunt er nog verder doorlopen en dat moet je ook beslist doen.

Het is één van de mooiste plekken waar ik ooit in Frankrijk ben geweest. De natuur is er indrukwekkend, maar vooral de stilte die ik er in juni meemaakte was overdonderend.

Hoe verder ik de kloof in liep hoe stller het werd.

Bijzonder moment in Les Concluses

Op een geveven moment kom je bij een stel rotsblokken waar het lijkt alsof je niet verder kunt. Als je het aandurft moet je er overheen klauteren. Je komt dan in het mooiste deel van de kloof.

De rotswanden gaan steil omhoog en je ziet in de wanden gaten die er door de kracht van het water zijn uitgeslepen. Op een gegeven moment staan wij beiden stil. Luisteren, kijken en genieten volop van deze fraaie omgeving.

Uit het niets verschijnt er een mooie vlinder die op het dijbeen van Marian gaat zitten.

Doodstil blijven wij staan en de vlinder blijft minuten zitten. Ik maakte er voorzichtig een paar foto’s van omdat wij het zo’n bijzonder moment vonden. Zou het Marian’s vader zijn? Die een paar maanden daarvoor was overleden.

Alleen al om deze reden zijn Les Concluses bij Lussan voor ons een onvergetelijke plek!