Le Grau du Roi, een levendige haven in Zuid-Frankrijk

Le-Grau-du-Roi, levendig, gezellig

Een tijdje geleden was ik in het zuiden van Frankrijk. De streek tussen  de moderne badplaats La Grande Motte en Saintes-Maries-de-la-Mer ligt aan de rand van de beroemde Camargue en ik was er in verband met een fotosessie in het oude stadje Aigues Mortes. Daar kun je trouwens buiten het seizoen genieten van rust en op je gemak een goede lunch gebruiken bij La Citadelle op de Place St.Louis (nummertje 10). De kaart heeft veel streekgerechten  die hier niet duur maar toch erg goed zijn. Dus wil je eens een lekker stukje stierenvlees uit de Camargue proeven dan zou ik hier een plaatsje proberen te bemachtigen 🙂

Wat is een goed idee?

Ik vroeg er aan een ober waar ik in de namiddag het best naar toe kon gaan. Hij keek eerst even omhoog door het bladerdak van de platanen, bracht zijn middelvinger naar zijn kin en na enige tijd kwam er een wedervraag over zijn lippen: “Houdt u van vis?”. Dat kon ik met een gerust hart bevestigen, ik ben er gek op! “Ah, dan heb ik een gouden tip voor u. U rijdt hier langs het kanaal over de D979 naar Le-Grau-du-Roi. Het is een kwartiertje rijden en als u dan zorgt dat u rond half 5 op de Quai Général de Gaulle bent kunt u de vissersboten zien die na een dag vissen terugkomen van zee”.

Dat leek mij een leuk idee want meestal is dat een mooi gezicht vooral als direct na het aanmeren de vis van boord wordt gehaald en je vaak meteen vanaf de boot vis kunt kopen. Zo vers krijg je hem nergens!

Op naar Le-Grau-du-Roi

Rond een uur of drie ging ik naar Le-Grau-du-Roi en als je bij het dorp en de rotonde ben moet je rechtdoor, rechts de brug over, de weg volgen langs de haven en dan kun je bij de Rue des Moussaillons goed je auto parkeren. Je loopt er zo naar het mooie strand van Grau. Het was eind september en niet meer zo erg warm maar met een graadje of 24 wel lekker. Omdat het pas half vier was besloot ik om maar even een uurtje het strand op te gaan. Je ziet er in de verte de moderne flats van La Grande Motte liggen. En naar links zie je het havenhoofd van Grau.

Rond half vijf liep ik er samen met Marian naar toe en daar voltrok zich een heerlijk schouwspel voor onze ogen. Langs de kades zaten vissers hun avondmaal bij elkaar te vissen, op een bankje zat een oud vrouwtje weg te doezelen in het zonnetje en jong en oud flaneerde hier de kade op en af. Aan de overkant kijk je uit op het gezellige oude dorp van Grau, maar hier op deze plek zie je de vissersboten al van verre op zee aankomen. Het is een onvergetelijke schouwspel!

De boten zorgen voor een mooi schouwspel

Één voor één komen ze voorbij. Er wordt hard gevaren en achter de vissersboten zwermen honderden vogels. Al snel blijkt waarom. Nog tijdens het binnenvaren is men op het achterdek aan het werk om de vis schoon te maken en het afval wordt regelmatig over boord gegooid, voer voor de vogels dus.

Het duurt ruim een uur voor de laatste schepen binnen zijn en de meesten varen door naar de iets verder gelegen haven, terwijl kleinere vissersboten direct aan de kade bij het dorp aanleggen. Van alle kanten komen er kleine bestelwagens aan die de verse vis van boord komen halen. Met een beetje geluk kun je zelf ook vis kopen, verser krijg je het nergens!

De tip van de ober is de moeite waard geweest. Ik weet zeker dat als je in de buurt bent en je gaat er rond dit tijdstip naar toe succes verzekerd is. Kinderen zullen het ook leuk vinden, vooral als je eerder op de dag met ze een tochtje op zee maakt, en dat kun je aan de overkant bij de Quai Colbert regelen. Je kunt er zelf met een supergrote catamaran de zee op!

Aan het eind van de middag liep ik terug naar de auto, terwijl de terrassen langs het water uitnodigen om plaats te nemen. Niet nodig! Ik had mijn eigen vis bij me, met dank aan de ober 🙂

• Mijn onvergetelijke fietstocht in de Camargue (Premium)