Oog in oog met een gems in de Mercantour

Wandelen in de Mercantour

Een van de mooiste tochten die ik in Frankrijk gemaakt heb was de reis langs de Route des Grandes Alpes.

Bijna vier weken trokken ik samen met Marian via het zuiden van de Bourgogne, de Mont-Ventoux en de Provençe naar Menton tegen de Italiaanse grens. Dat was ons vertrekpunt voor 21 dagen dwars door de Alpen.

De Mercantour, Je t’aime!

Een onvergetelijke reis, waar ik eerst een week een gite had gehuurd midden in de schitterende natuur van het ruige natuurpark de Mercantour. Zelden heb ik zo genoten tijdens onze wandelingen in dit werkelijk fenomenale natuurgebied.

Bij Saint-Martin-de-Vésubie kun je via een ca 11 km lange slingerweg naar het hart van de Mercantour. Je komt uit bij het Sanctuaire de la Madone-de-Fenestre. Elk jaar wordt de Madonna in de kapel de berg op en weer afgedragen. Het is een pelgrimsoord waar de GR 52 lang komt.

Op de plek waar al sinds 900 de kapel staat, zou ooit de maagd Maria zijn verschenen. Een bijzondere plek in elk geval en nu vertrekpunt van verschillende prachtige wandelingen in dit berggebied. Hier regeert de winter van begin oktober tot vaak half mei begin juni. Dus voor wandelen zijn krap 4 maanden beschikbaar.

Gemsen spotten in de Mercantour

Het kan in de Mercantour ook in juni nog flink koud zijn.

Ik had mij dan ook goed voorbereid voor een tocht naar het Lac de Fenestre en dikke kleding aan en goede regenkleding meegenomen. In dit gebied zit veel bijzonder wild. Er zijn wolven en de Aigle Royal vliegt er ook rond met een spanwijdte van bijna 2,5 meter. Ik ging echter op pad om gemzen te spotten want die zitten hier ook veel.

Naar het meer volgde ik samen met Marian de balise 357.

Om ons heen piepten de marmotten maar zien deed je ze nauwelijks. Het pad is weliswaar breed maar bezaaid met losse stenen, dus oppassen geblazen! Mijn fotocamera met 300mm zoomlens had ik in de aanslag. Op ca 2000 meter werd het koud en de noordwesten wind maakte het nog onaangenamer.

Toch gingen wij door en klauterden over een bergstroom die dwars over het pad naar beneden dondert.

Als ik de bocht omga sta ik oog in oog met een groep volwassen gemzen. Doodstil blijf ik staan, zij ook. Het zijn er 8 met een aantal jongen. Het is prachtig om te zien. De dieren hebben ons nog niet in de gaten. De wind is naar ons toe en dat is mijn geluk.

Ik sta met mijn neus bovenop een grote familie. Ik schiet een aantal platen en door het zachte geklik van de sluiter kijkt er één argeloos achterom, geeft een signaal en de groep schiet met een ongelooflijke snelheid de berghelling af.

Een onvergetelijk moment… en gelukkig heb ik de foto’s nog 🙂