Actie en actief bij La Bresse

Ik vloog als een vogel hoog boven de boomtoppen van La Bresse. Een onvergetelijke ervaring in de Franse Vogezen waar nog veel meer valt te beleven. Lees verder

Dit artikel is een vervolg op mijn eerdere blogs over vier dagen in de Vogezen. Wil je precies weten hoe ik in de Vogezen verzeild raakte? Lees dan de artikelen vanaf het begin.

Het is inmiddels de derde dag van mijn verblijf in de Vogezen. De overnachting op de luxe 5 sterrencamping Domaine de Champé in Bussang is prima verlopen. Geen wonder want hier slaap je op een camping maar dan met het comfort van een luxe hotel.

De avond ervoor heb ik met mijn reisgenoten voortreffelijk gegeten in het gezellige restaurantvan de camping en deze ochtend werd ik verrast met een zeer compleet ontbijt dat op het terras van de luxe accommodatie werd geserveerd. Er zijn slechtere momenten te bedenken om de dag te beginnen.

Op weg naar een nieuwe uitdaging

Ik deelde de luxe accommodatie met mijn reisgenoot Rick Booltink, schrijver van het boek Op de Troon over wielrenster Marianne Vos. Rick was ‘s-morgens om 06:00 al met de gids van de camping vertrokken voor een tocht op een elektrische mountainbike in de omliggende bergen.

Als ik had gewild had ik meegekund. Ondanks de elektrische mountainbike leek het mij toch iets te zwaar en te technisch. Toen ik Rick bij het ontbijt hoorde vertellen over zijn ervaringen had ik er toch wel een beetje spijt van.

Maar… ik zou vandaag nog een aardige uitdaging voor de kiezen krijgen. Maar dat lees je hier

Op de kaart hieronder vind je de route die ik deze dag in de Vogezen aflegde.

La Bresse en gemzen bij de Hohneck.

Na het ontbijt vertrokken wij met ons busje en natuurlijk chauffeur Jean-Pierre via de D43 en D486 naar La Bresse. Na een halfuur stonden wij bij het Bureau Montagne Hautes-Vosges aan de Grande Rue in La Bresse om kennis te maken met de gids die ons mee zou nemen voor een wandeling bij de Hohneck.

Je kunt in La Bresse in elk jaargetijde prachtige wandelingen maken met gecertificeerde gidsen.

Voor de wandeling door de fraaie natuur kon beginnen moesten we eerst een stuk met de auto naar het Réserve Naturelle Frankenthal Missheimle.  Een mond vol maar een fantastisch natuurgebied. Ik heb er in elk geval mijn ogen uitgekeken. De uitleg van de gids was leerzaam en vooral aangenaam.

Hij liet ons bijvoorbeeld een stuk bos zien dat nog oorspronkelijk oerbos was met bijzondere planten en mossen. Wij werden er verder attent op gemaakt dat wij vlak bij de boomgrens zaten. En inderdaad hielden iets verder de bomen op en stonden we op een vlakte die dit natuurgebied zo bijzonder maakt.

In de verte zie je de Hohneck en bij helder weer kun je Munster zien liggen. Een prachtige plek om wandelingen te maken. Dat kan hier prima omdat er tal van wandelroutes zijn uitgezet. Je kunt zelfs naar de top van de Hohneck lopen.

De gids wijst ons op de gele borden langs het pad.

Het zijn waarschuwingsborden voor de winter. Door de ligging wordt de sneeuw er opgestuwd en gaat over de rand naar het dal hangen. Zonder deze borden zou je te ver kunnen doorlopen, in de sneeuw wegzakken en naar beneden vallen. Als er  sneeuw ligt kun je hier overigens met een gids fraaie tochten maken op sneeuwschoenen. Lijkt mij best leuk om eens te doen.

Tijdens de wandeling vertelde de gids mij dat er behoorlijk wat gemzen in de omgeving leven.

Niet veel later zien wij er 2 boven een heuvel uitkomen. Het zijn mannetjes omdat ze solitair waren vertrouwde onze gids mij toe. Er zit hier trouwens nog meer wild. De lynx is al vaker gesignaleerd en er zijn een paar keer sporen van een wolf gevonden.

Na deze mooie wandeling krijgen wij op de terugtocht in het bos nog iets warms te drinken. Het is thee gemaakt van kruiden uit het bos die ook nog een heilzame werking hebben. Het was een bijzondere wandeling op een prachtige plek!

Op de parkeerplaats nemen wij afscheid van elkaar en de reis gaat verder de Vogezen in.

​ ​

Lunch in een bijzondere Marcaire bij Route des Crêtes

Vol indrukken rijden wij met de auto over dezelfde weg naar de andere kant van de Hohneck.

De bestemming is de Réfuge du Sotré bij de Route des Crêtes

Het is oorspronkelijk een Ferme Auberge à la Marcaire en je kunt er gezellig en goed eten. Maar wat deze refuge zo bijzonder maakt is dat men er volledig op is ingericht om mensen met een geestelijke of lichamelijke beperking de tijd van hun leven te bezorgen.

Naast alle faciliteiten in slaap- en badkamers heeft men ook een aantal unieke zogenaamde Joëlettes. Er zijn er maar een aantal van in Frankrijk en een paar nu in de Vogezen. Verder beschikt men over soortgelijke hulpmiddelen zoals een Fauteuil Tout Terrain. Ook voor de winter heeft men aangepaste sledes.

Op deze manier kan men gezinnen met familieden die een beperking hebben toch een sportieve vakantie in de Vogezen bieden. Ik vond het een fantastisch initiatief!

Overigens kan iedereen bij de Réfuge du Sotré terecht voor tal van sportieve activiteiten in de omgeving van de Hohneck of om te genieten in het restaurant.  Toen wij er rond 12:00 aankwamen was het nog helemaal leeg.  Een half uur laten waren alle tafels bezet en hing er een supergezellige sfeer.

Het eten was er prima met vooral lokale gerechten. Het werd langzamerhand tijd voor een uitdaging!

​ De ​

Vlieg er eens uit in La Bresse 🙂

We rijden na de gezellige en lekkere lunch terug naar La Bresse.

De volgende bestemming is Bol d'Air waar ik kennis maakte met de bevlogen eigenaar van een uniek attractiepark dat in 2014 ook bijzondere locaties zoals boomhutten, cabanes, en appartementen opende.

In 1987 werd de basis gelegd voor wat nu een prachtige locatie is waar jong en oud zich actief kan uitleven in het Parc Aventure. Bungeejumpen, springen, klimmen, parapente en .... vliegen aan een kabel met circa 110 km per uur en dat zou ik ook gaan doen. In de wintermaanden kun je er naast skiën ook snowkiten.

In het park zijn begin 2014 unieke locaties geopend voor een verblijf van een nacht, een paar dagen of bijvoorbeeld een week. Je kunt verblijven in een unieke boomhut met verschillende niveau's. Liever in een Hobbit huisje, een Amour de Chalet of de Cabane du Pecheur?

Het kan allemaal in deze bijzondere lokaties die uniek in Frankrijk zijn.

​ ​

Met 110 kilometer per uur naar beneden

Af toe hoor ik boven mijn hoofd gesuis en als ik omhoog kijk zie ik iemand aan een kabel met een enorme snelheid naar beneden vliegen. Oeps... moet ik dat straks ook gaan doen?

Even later word ik samen met mijn reisgenoten in een soort tuig gehangen en mag ik achterin een bonkige Landrover plaatsnemen. Eerst even door de straten van La Bresse maar al snel via een bochtige en vooral hobbelige weg omhoog. Daar is het startpunt van Fantasticable Bol d'Air.

We zitten inmiddels met z'n allen wat witjes om de neus bovenop het plateau van deze bijzondere attractie. Ongeveer 12oo meter verderop en heel veel lager is het eindpunt van de kabel. Om mijn enthousiasme nog iets verder te temperen hangt er iets verderop aan een boom een bordje Nouveau Record de Monde 300 km/h.

Durf ik met 110 kilometer per uur te vliegen bij la Bresse?

De eerste van onze groep gaat naar beneden. Haar armen uitspreidend en bewegend als de vleugels van een vogel vliegt zij van ons weg. Als zij gaat... ga ik ook. Of zal ik toch op het laatste moment maar afhaken?

Die kans krijg ik niet. Voor ik het weet hang ik horizontaal boven het platform en strek ik mijn benen tegen een soort steun waardoor ik als een plank aan de kabel hang. Voor de veiligheid wordt nog even naar mijn gewicht en naam gevraagd. Dat wordt via de mobilofoon doorgeven naar beneden.

Ik bedenk mij waarom dat zou zijn. Kunnen ze mij dan makkelijker terugvinden als ik neerstort? Zodat ze weten dat ze moeten roepen "Ruud, Ruud waar ben je?".  Voor ik het weet wordt de veiligheidspal verwijderd en binnen een seconde hang ik aan de kabel vrij in de lucht.

De instructies heb ik goed onthouden. Eerst de armen langs het lichaam om snelheid te maken. Dan de armen uitspreiden als een vogel. Kom je bij de boomtoppen en zie je de cabane? Dan de armen strak langs het lichaam want anders raak je de takken. Als je de eindtoren ziet je kin tegen je borst drukken om te voorkomen dat je een whiplash oploopt 🙂

En dankzij al deze instructies is mijn vlucht een ongekende ervaring. Ik zie mensen lopen op een pad in het bos die naar mij zwaaien. Ik steek mijn duim omhoog naar de mensen op het terras van de boomhut en dan schiet ik al door de rem en sta weer op de grond. Het was fantasticable!

Wanneer mag ik weer 🙂