Wat heeft Franse lingerie met een gîte in Frankrijk te maken?

Of dit nu een verhaal wordt voor rooie oortjes daar kom je alleen achter als je het leest. Je ontdekt dan meteen alles over een kasteel in aanbouw, bijzondere meren, wijn en waarom ik geen fooi mocht geven.

Wat is Frankrijk toch een leuk land!

Als je de kop van dit blog leest dan heb ik iets uit te leggen. Ik ben recent met Marian een paar weken in Frankrijk geweest om nieuwe inspiratie op te doen voor een bijzonder project. Daarvoor had ik op diverse plekken een gîte gehuurd die als uitvalsbasis dienden voor nieuwe ontdekkingen en ervaringen.

De gehuurde gîtes varieerden nogal en het comfort was soms heel Frans. Dat wil zeggen oude meubels, en bedden met van die ongemakkelijk houten voeteinden waar ik met mijn lengte altijd problemen mee heb.

 Maar verder ontbrak er niets en was er overal een vaatwasmachine, een badkamer met een fijne douche en soms met ligbad en in een paar gîtes was er zelfs een wasmachine en droger. Die laatste kwam vooral goed van pas toen wij na een wandeling overvallen werden door een regenbui van hooguit 5 minuten maar de sluizen werden geopend. Het resultaat was dat wij tot op de huid zeiknat waren. Dan is een droger wel prettig kan ik je vertellen.

De "Lingerie-gîte" in Noordoost-Frankrijk.

Toen wij bij een gîte in het noordoosten van Frankrijk arriveerden kregen wij van de eigenaar en zijn vrouw een rondleiding door het huis plus tekst en uitleg over de diverse apparatuur. Er waren tv's (en geen kleintjes), allerlei elektrische apparatuur en keukentoestellen en dus een wasmachine en droger. Weliswaar van vele jaren geleden maar mechanische apparaten zonder tiptoetsen en weinig elektronica kunnen heel lang meegaan. Het leek wel een witgoedzaak, zo picobello was alles in orde.

Na de rondleiding en de waarschuwing dat er s'-avonds wel eens wilde zwijnen of andere wild de tuin in kwam scharrelen was het verder een veilige plek. Maar bij binnenkomst was ons iets opgevallen en Marian maakte mij er weer op attent toen wij onze spullen in de hal hadden gezet. Op een kastje lag een kalender. Op zich niks vreemds maar met deze kalender was iets wat je niet zo snel in een gîte verwacht.

Waar zijn we nu weer beland?

Het was een grote lingeriekalender (2022) dus van het jaar dat wij er waren. Januari ging al meteen van start met een wulpse vrouw in een niets onthullende body. Ik kreeg het er warm van. Gelukkig begon Marian meteen te bladeren zodat ik niet de opmerking kon krijgen zoals: "Dat is wat voor jou hè". Het ene plaatje was nog sexyer dan het andere. Na alle vrouwen nadrukkelijk te hebben bestudeerd keken wij elkaar aan zeiden beiden praktisch tegelijk: "Waar zijn we nu weer beland?".

Nou dat bleek de volgende dag al heel snel. Wij werden namelijk uitgenodigd voor een apéritif aan het begin van de avond en werden nu rondgeleid door het huis van het echtpaar. Een fraai en vooral groot huis dat naast onze gehuurde gîte lag. Na de woonkamer, keuken en eetkamer werden wij uitgenodigd om de trap naar het souterrain af te dalen. Daar hing een enorme poster achter glas van.... een vrouw in een wel heel sexy setje. Wij keken elkaar op de trap opnieuw aan en hadden geen idee wat ons nog te wachten stond. Nieuwsgierig waren wij wel want wat waren ze met ons van plan in het sousterain?

Nou dat werd al snel duidelijk en niets engs te zijn. Ze hadden er gewoon nog een complete ruimte onder met een bar, biljartruimte, wijnkelder en zelfs een slaapkamer en badkamer. Daar sliepen ze meestal in de zomermaanden als het warm was.

Ja ja... ik begon mij over de lingerie toch wat zorgen te maken. Maar toen boven het apéritif werd ingeschonken bleek al snel hoe de vork in de steel zat. Deze mensen hadden ieder een eigen zaak gehad. Hij een witgoed/radio-tv zaak en zij had een paar lingeriewinkels gehad en had op markten gestaan met lingerie. Nu deed een van de kinderen de lingeriezaken. De rest van de avond liep verder bijzonder gezellig en de week erna hebben wij er een topweek gehad. 

Toch kon ik mij in de hal van de gîte nooit bedwingen om even een blik op de kalender te werpen 🙂

Een apéritif waar geen eind aan kwam

Een week later kwamen we op een andere plek aan in het noordoosten van Frankrijk, in de Elzas om precies te zijn en in de buurt van het geweldige dorp Turckheim waar elke avond om 22:00 uur een nachtwaker met bijzondere verhalen over het dorp een ronde maakt zodat iedereen gerust naar bed kan gaan. 

Ook bij deze gîte kregen wij de uitnodiging om later in de week een apéritif te komen nuttigen en nader met elkaar kennis te maken. Dat hebben wij geweten!

Precies op de afgesproken tijd belden we aan en werden super hartelijk ontvangen. Opnieuw een rondleiding door het huis. Lekker op z’n Frans ingericht. Hij nam mij mee naar zijn hobbykamer. Mijn hemel wat een wijnkelder. Voornamelijk bordeauxwijnen. Een kistje viel mij op. Er zaten flessen van Château Margaux in en met viltstift stond er op: “Jacques, félicitations pour tes 65 ans, profites-en mais laisse ces bouteilles jusqu'à tes 90 ans. Isabelle et JP”. Dus hij moest ze tot zijn negentigste laten liggen.

Eenmaal in de woonkamer viel mij en Marian op dat er vier champagne glazen klaar stonden maar ook de tafel gedekt was met vier borden en bestek. Huh? We kwamen toch alleen voor een aperitif? Ik zal je het hele verhaal besparen maar na ieder drie glazen crémant d’alsace, een eau de vie framboise de bois, twee glazen pinot gris en een flinke bel armagnac uit 1948 plus een espresso gingen we vier uur later terug naar ‘onze’ gîte. Ik had moeite om het sleutelgat te vinden maar was een fantastische ervaring rijker. Een topavond met mensen die we nog geen 48 uur kenden. Wie durft er nog te zeggen dat Fransen niet aardig zijn?

Dan maar geen fooi

Weer een week later verbleven wij in het zuiden van de Champagnestreek in het departement Aube en om precies te zijn vlakbij het Forêt en Lac d'Oriënt. Daar komt nog wel eens een apart verhaal over maar het is niet ver van Nederland en België een topstreek als je van natuur, wandelen en fietsen houdt. De meren vormen een buffer voor het waterniveau in de Seine. Maar dat verhaal vertel ik je nog wel eens. Nu neem ik je mee naar het volgende waar gebeurde verhaal.

Wij hadden gewandeld bij een klein dorpje met één restaurant. Het was lunchtijd dus het leek mij een goed plan om die tijd nuttig te besteden met... een lunch. Als je mijn eerste boek hebt gelezen, hoofdstuk 6 lekker eten in Frankrijk, dan weet je misschien nog dat Marian en ik de afspraak hebben dat ik altijd voor het avondeten zorg als we in Frankrijk zijn. Ik kook graag en Frankrijk inspireert mij ook meestal om 's-avonds iets lekkers te maken dat bij de wijn uit de streek past.

Maar ik heb ook wel eens geen zin om te koken en dan bedenk ik een list. Zo ook deze keer. Ik stelde voor om uitgebreid te lunchen en daarna onze wandeling voort te zetten. Het werd een 3-gangen menu du jour. We hebben er ongeveer 1,5 uur over gedaan en toen ik wilde betalen was de rekening inclusief wijn en koffie iets van 42 euro. Ik wilde contactloos met mijn iPhone betalen en drie euro fooi geven want de bediening was super leuk en het eten gewoon goed. Maar ik kreeg te horen dat dat niet kon.

"Huh?  Waarom niet? Nou we accepteren geen fooi via het apparaat. O dat is jammer want ik heb geen kleingeld om fooi te geven. Dat is helemaal niet erg mijnheer. Wij vonden het heel leuk dat u bij ons geluncht heeft. Fijne dag en een mooie wandeling verder!"

Wie durft er nog te zeggen dat Fransen niet aardig zijn?

Wijn en een kasteel in aanbouw

Omdat wij in het zuiden van de Champagnestreek zaten was het nog maar een kilometer of 80 naar mijn geliefde wijndorp Chablis waar wij al sinds 1996 regelmatig komen. Onze zoon heeft er bijna 10 jaar gewoond en bij een paar gerenomeerde wijnbedrijven gewerkt. Zijn stage volgde hij bij het prestigieuze Domaine Long Dépaquit waar hij alles leerde vanaf de wijngaard tot in het verkooplokaal. Hij werkte daarna een aantal jaren bij Laroche Wines dat in zijn tijd nog een familiebedrijf was van Michel Laroche. Hij verzorgde er de wijnproeverijen en verkoop in de boutique en heeft een paar jaar de contacten onderhouden met afnemers in Noord-Europa.

Daardoor hebben wij in de loop der jaren een bijzondere band met dit wijndorp opgebouwd en als we er in de buurt zijn, verblijven wij er meestal een paar dagen. Deze keer zelfs 1,5 week want wij hadden gewoon zin om weer eens lekker op pad te gaan in de omgeving.

Guédelon, een bijzonder kasteel niet ver van Auxerre

Wij volgen al vele jaren een bijzonder project op ongeveer 70 kilometer van Chablis.

Bij een dorpje met de wonderschone naam Treigny-Perreuse-Sainte-Colombe wordt een compleet middeleeuws kasteel gebouwd: Guédelon. Na een archeologische ontdekking bij het wat verderop gelegen kasteel van Saint-Fargeau kwam het idee aan het rollen. De eigenaar van Saint-Fargeau kreeg in 1995 te horen dat er op het terrein van zijn kasteel resten waren gevonden van een Middeleeuwse burcht. Men vond dat er iets mee gedaan moest worden maar wat? 

Uiteindelijk kwam men op het lumineuze idee om een plek te zoeken in de omgeving waar alle materialen gevonden konden worden om vanaf de grond met middeleeuwse technieken een complete burcht te bouwen. Wat verder, dus bij Treigny-Perreuse-Sainte-Colombe, vond men een bos met in de grond steen, ijzerhoudende aarde, water en voldoende hout. Het idee om een leerplaats te maken waar oude technieken gebruikt zouden worden was geboren. 

Met hand- en paardenkracht een kasteel bouwen?

In 1996 begonnen de voorbereidingen en sindsdien wordt er aan Guédelon gebouwd. Ik heb samen met Marian om de zoveel jaar het project bezocht en het is telkens weer fascinerend om te zien hoe ver het al gevorderd is. 

Alles wordt met de hand gemaakt. Men begon met ovens te bouwen om kalk en ijzer te kunnen maken. Met het ijzer werden gereedschappen gemaakt, daar werden weer karren, machines en hijsapparaten mee gemaakt. Vervolgens kwamen er steeds meer mensen werken en leren en het is nu al meer dan 26 jaar een enorm opleidingsinstituut waar vakmensen werken en opgeleid worden. Je kunt het bezoeken en dat zou ik je zeker aanraden.

Het is leuk voor iedereen dus voor jong en oud, groot en klein. Iedereen voelt er zich weer even ridder of edelvrouw en als je er rondloopt krijg je steeds meer respect voor alle oude en middeleeuwse gebouwen die je in Frankrijk nog steeds kunt zien. Na een bezoek aan Guédelon begrijp je precies wat men er vroeger voor heeft moeten doen om een huis, kerk of kasteel te bouwen.

Je kunt de ambachtslieden die op het terrein werken altijd vragen stellen en zij nemen alle tijd om je te antwoorden (soms ook in het Engels). Ik zou je zeker aanraden om eens naar Guédelon te gaan. Maar lees eerst mijn uitgebreide blog op frankrijkbinnendoor.nl/guedelon.

Tot slot: wijngaarden en wijnproeven bij Chablis

Als je in de Chablis of omgeving komt dan is het een en al wijn wat de klok slaat. Je kunt sowieso prachtige wandelingen in de wijngaarden maken. Maar een bezoek aan Chablis is niet compleet zonder ergens geproefd te hebben. In het dorp en directe omgeving zijn er tal van goede wijndomeinen om te proeven. Wel moet je er rekening mee houden dat je hier praktisch geen goede chablis koopt onder de 10 euro. Een beetje kwalitatief goede chablis gaat al gauw richting de 20 euro per fles. Maar als je ergens gaat proeven en wat flessen aanschaft koop je ook een stukje beleving mee.

Natuurlijk kun je bij de grote boetieks en proeflokalen in het dorp terecht maar het is leuker om zelf bij een wijnboer te gaan proeven en de kelders te bezoeken. Hou je van rode wijn? Dan is het een tip om naar het mooi gelegen wijndorpt Irancy te gaan want daar worden goede en betaalbare rode wijnen gemaakt. Ik zal er binnenkort eens een uitgebreid blog en een podcast over maken. Je kunt alvast een vroegere ervaring lezen in een blog over dit wijndomein in Irancy.