Lekker leuke plekjes in Parijs

Als ik in Parijs ben dan is de kans groot dat ik op twee historische plekjes te vinden ben. Dat wil zeggen een bijzonder café en een aparte brasserie. Nieuwsgierig welke? Lees dan verder

Zoektocht naar lekkere plekjes in Parijs

Een paar dagen Parijs is telkens weer een feestje voor mij. De bezienswaardigheden zoals de Eiffeltoren, het Louvre en andere bekende plekken in de stad vind ik prima maar ik zoek ze niet meer op. Liever trek ik makkelijke schoenen aan en ga te voet de stad in. Op zoek naar mooie en minder bekende plekjes en die zijn er zat.

Als ik in Parijs ben dan verblijf ik meestal in de buurt van de Bastille in het 11e of 12e arrondissement. Daar zijn twee redenen voor. Onze zoon woont in het 12e en Le Sourire au pied de l'échelle, de wijnwinkel waar hij werkt, ligt in het 11e. Met de metro lijn 1, 5 en 8 vanaf de Bastille kun je werkelijk alle kanten in Parijs op.

Trouwens het metrostation Bastille vind ik altijd een beetje apart. Het heeft namelijk voor lijn 1 de perrons in de open lucht. Je kijkt er uit op de plezierhaven L'Arsenal die het Canal Saint-Martin verbindt met de Seine. Een deel van dit metrostation ligt gewoon ondergronds maar het perron van Lijn 1 ligt boven het Canal Saint-Martin. Hier varen dus ondergronds boten een paar kilometer door een tunnel. Heel bijzonder. Je kunt er een rondvaart maken voor een bijzondere beleving op het Canal Saint-Martin.

Dit metrostation onder de Place de la Bastille werd op 19 juli 1900 voor het eerst in gebruik genomen en dat was 111 jaar na de bestorming en verwoesting van het fort Bastille boven de grond.

De Place de la Bastille is vaak mijn beginpunt voor wandelingen in Parijs. En zo ontdek ik telkens weer leuke plekjes voor een lunch. Jaren geleden kwam ik voor het eerst bij een bijzonder café en een brasserie die beiden een mooie geschiedenis hebben. Onder de foto lees je er alles over.

De beroemde cafés in Saint-Germain-des-Prés

Een favoriete wandeling is langs de Seine via het Île-Saint-Louis naar Saint-Germain-des-Prés op de linkeroever van de Seine. Het is de mondaine wijk rond de oudste kerk van Parijs: Église de Saint-Germain-des-Prés.

Bij deze bijzondere kerk vind je ook het beroemde café de Flore. Het werd in 1880 geopend en daarna al snel bezocht door bekende schrijvers en schilders. Iets verder ligt nog een café: Les Deux Magots. Daar waren de klanten vooral jonge schrijvers en intellectuelen. Een andere bekende horecazaal op de Boulevard Saint-Germain is Brasserie Lipp. Deze werd door de Elzasser Léonard Lipp eveneens in 1880 geopend. Ook dit werd een verzamelplaats van schrijvende talenten.

Deze drie café's hebben dus een rijke historie in Parijs en vind je daarom in de meeste reisgidsen van Parijs terug. gevolg is dus dat behoorlijk toeristische trekpleisters zijn geworden met prijzen die gewoon niet leuk zijn. Chique zijn ze wel en vooral op het terras van café de Flore is het zien en gezien worden.

Tussen Saint-Germaine-des-Prés en de Seine

Als je echter de moeite neemt om een paar straatjes verder te gaan dan kun je ook een historisch café vinden. Het ligt aan 43 Rue de Seine. Het is bijna niet te missen met de luifel en het terras op de hoek van de Rue Jacques-Callot. Café la Palette is al sinds vele jaren een plek waar ik graag kom voor een lunch.

Dit bijzondere café ligt vlakbij de École Nationale supérieure des Beaux-Arts en dat verklaart waarom de gasten hier kleurrijk zijn. Maar het heeft zijn naam vooral te danken aan het feit dat het frequent bezocht werd door de schilders Picasso en Cézanne. Maar ook Ernest Hemingway en Jim Morrison van de Doors kwamen graag in la Palette. Het gerucht gaat zelfs dat Julia Roberts schijnbaar regelmatig in La Palette te vinden is als ze in Parijs is. En voormalig president Jacques Chirac had zelfs een speciale gereserveerde plek op het terras van het café.

Dus als je ook eens op een bijzondere plek wilt genieten van een drankje en lekker eten dan kan ik je nu alvast verklappen dat dit café één van mijn favoriete plekjes in Parijs is. Overigens mote je voor een bijzondere beleving niet op het terras gaan zitten want dat is net als zoveel andere terrassen in Parijs. Nee, je moet naar binnen en vragen naar een tafeltje in het zaaltje achter de bar. Dat is mijn favoriete stek voor een heerlijke lunch in Parijs.

Lunchen in Café la Palette

De eerste keer dat ik bij café la Palette kwam wist ik nog niets van de rijke historie en leek het mij gewoon een leuke plek voor een lunch. En dat is het ook!

In mijn dagboek van een week in Parijs kun je bij dag 5 lezen waarom ik er nog steeds terugkeer. Het café bestaat uit twee gedeeltes. Een kleine smalle bar en erachter een ruime kamer waar je in een fantastische ambiance kunt eten. Hier worden Franse tradities nog in ere gehouden en dit zaaltje is zelfs een heus historisch monument.

Telkens als ik hier zit is het puur genieten. De ene keer zit je tussen een familie met kinderen en een andere keer naast een tafel met oude Parijse mannetjes die honderd uit zitten te kletsen en te roddelen over hun buurt. Maar je moet ook niet raar opkijken als er een paar chique geklede dames zitten met rond hun tafeltje tassen en zakken met de duurste kleding uit de buurt. Saint-Germain-des-Prés is namelijk dé buurt met de luxe modewinkels van bijvoorbeeld Karl Lagerfeld en andere beroemdheden zoals: Dior, Ralph Lauren en Giorgio Armani. Dit is slechts een kleine greep uit het totale aanbod in deze luxe wijk.

Maar terug naar de lunch bij La Palette. Het mees traditioneel en het beste van de lunchkaart is de onovertroffen Saumon fumé Écossais tranché main. De Schotse gerookte zalm wordt in de keuken gefileerd en het wordt geserveerd met toast. Drink daar bij een glas Chablis en ik weet zeker dat het puur genieten wordt. Ik heb er nog een favoriet: Planche de charcuterie de la maison Conque. Een fantastische plank met worst en ham.

In dit deel van Parijs zit je dus in een chique buurt met luxe winkels en ik heb je hierbij een favoriet van mij in dit luxe stukje Parijs verklapt. Maar.... Parijs heeft ook een andere kant. Een ruige en boerse kant zelfs. Maar daarvoor moet je de Seine oversteken en dat lees je onder de volgende foto.

Een varkenspoot als lunch bij Au Pied de Cochon

Als je bij de Rue de Seine en La Palette naar de Seine loopt kun je via de Pont des Arts naar de andere kant van de rivier en kom je bij het Louvre uit. Als je dan bij Metro Louvre-Rivoli de Rue de Rivoli oversteekt kun je via de Rue du Louvre richting de Bourse de Commerce en Jardin Nelson-Mandela. Je ziet dan de niet te missen Église Saint-Eustache en daar ligt aan de Rue Coquillière een bijzondere brasserie die inmiddels een instituut is in Parijs.

Au pied de Cochon heet deze bijzonder zaak. De inrichting van deze traditionele Parijse brasserie is sfeervol en de zaak is super toeristisch maar tegelijk ook heel lokaal. Want hier komen lokale Parijzenaars eten en genieten van een gerecht waar deze zaak beroemd om is.

Pied de Cochon betekent varkenspoot. En dat is exact het gerecht waar het om gaat. Als je ooit eens in Parijs bent en in de buurt van de fraaie Canopé des Halles dan kan ik een etentje in deze brasserie zeker aanbevelen, mits.... je van varkensvlees houdt. Neem er de tijd voor en bestel de Pied de Cochon grillé Béarnaise met huisgemaakte frietjes.Terwijl ik dit aan het schrijven ben loopt het water al weer in mijn mond. Drink er een glas bier bij of de rode huiswijn en voor mij is het dan een feestje. Heb je je bordje leeg? Dan hoef je de komende dagen niets meer te eten 🙂

Maar als je besluit om toch nog even als afsluiter een espresso of een kop koffie te drinken dan krijg je er 2 varkenskopjes bij 🙂

Betalen met je tekening?

Au Pied de Cochon is nu een instituut in het hart van het district Halles dicht bij La Canopée Les Halles. Het werd overigens pas in 1947 geopend maar het was de eerste brasserie in Parijs die 24 uur per dag en zeven dagen in de week open is.

Ik zat er ooit eens voor een pied de cochon en naast mij zat een schilder te schetsen. Het gaf mij het gevoel dat ik even in de tijd leefde van Vincent van Gogh en dat schilders in de horeca betaalden met hun schilderijen.

Ik raakte met de man in gesprek en complimenteerde hem met de tekening die hij maakte van een man en vrouw die in de brasserie, net als ik, lekker aan het lunchen waren. Ik vroeg hem gekscherend ook of hij zijn lunch betaalde met zijn tekening. "Nou was dat maar waar, zelfs ik moet gewoon betalen hoor" was zijn antwoord met een grote glimlach.

Een minuut of 10 later wist ik dat tekenen en schilderen zijn grote passie was en dat hij wel vaker aan het schetsen was in een café of restaurant maar dat Au Pied de Cochon toch wel zijn favoriete plek was. Hij probeerde tijdens zijn lunchpauze altijd wat te tekenen en in de twee uurtjes die hij dan beschikbaar had genoot hij niet alleen van een lekkere lunch maar door te tekenen kon hij zijn batterij weer had opgeladen voor de rest van zijn werkdag. Hij had namelijke een hectische baan in de financiële dienstverlening.

Aaah... dat verklaarde waarom deze schilder keurig in een kostuum met stropdas aan het tafeltje naast mij zat. Even laten kwam een ober naar hem toe die de rekeninge op zijn tafel legde en met een creditcard via de mobiele pin werd deze betaald.

Weg was mijn romantische idee van de schilder die zijn rekening in natura betaalde....