Emily in Paris, een serie die gewoon leuk is.
In 2020 werd mijn aandacht getrokken door een promotiefimpje voor een Netflix serie die alleen al door de titel direct mijn aandacht trok: Emily in Paris.
Als ik Frankrijk of Parijs zie staan in de titel van een film, documentaire of serie dan ben ik meer dan normaal geïnteresseerd. Al was het maar om in de beelden weer een stukje Frankrijk of Parijs te kunnen zien. Zeker in het eerste Coronajaar was het niet zo makkelijk om even naar Frankrijk te gaan. Ik miste het, dus was elk beeld dat ik van Frankrijk of Parijs tot mij kon nemen welkom. Zo ook met Emily in Paris.
Ik vond het een heerlijke serie en de beelden uit Parijs zetten mijn brein aan het werk. De bekende plekken zijn altijd leuk om weer eens te zien, maar nog leuker is het om te proberen te achterhalen waar dat leuke pleintje is, waar zit ze op een mooi terras, op welke plek ligt het kantoor. Kortom als ik naar Emily in Parijs kijk dan beleef ik Parijs weer helemaal.
De tweede serie van Emily in Paris
Toen in december 2021 de tweede serie verscheen, was het dus weer raak en ook deze serie is meer dan de moeite waard. Zo zien we Emily bijvoorbeeld een paar keer in het nieuwe luxe warenhuis La Samaritaine. De eerste keer was in aflevering 4. Daarin gaat ze met een klasgenote uit Oekraïne shoppen in het warenhuis. Dat gaat niet helemaal goed en heeft zelfs geleid tot een klacht van de president van Oekraïne. Ze maakte ook een uitstapje naar Saint-Tropez en komt weer terug bij Champère in de Champagnestreek. Maar er valt nog veel meer te beleven in de 10 afleveringen van de tweede serie.
Inmiddels is ook de derde serie op Netflix te volgen en voor de fans is er goed nieuws want vanaf augustus start de vierde serie en die belooft weer verrassend te worden.
Toen ik de eerste serie van Emily in Paris had gezien bleken er veel overeenkomsten te zijn met het appartement in Parijs waar onze zoon, de caviste van de Frankrijk Binnendoor boeken, woont en het appartement waar Emily woont. Het leek mij dus een leuk idee om een verhaal over Parijs met je te delen. En Emily heeft een paar dingen in Parijs meegemaakt die ik ook ervaar als ik er ben.
Met de koffers de wenteltrap op
Emily Cooper is een Amerikaanse die werkt voor een marketing bedrijf dat een soortgelijk, maar kleiner bedrijf in Frankrijk heeft overgenomen. Madeline, de baas van Emily in Chicago, zou eigenlijk naar Parijs gaan en sprak ook redelijk Frans. Maar zij bleek zwanger te zijn en kon dus niet naar Parijs en daarom krijgt Emily de kans om voor een jaar naar Frankrijk te gaan. Zij moet in dat jaar de werkwijze van het Amerikaanse moederbedrijf over gaan brengen. Ze is dolblij en vertrekt naar Parijs. Alleen er is een klein probleempje. Emily spreekt geen Frans en bonjour of au revoir is het enige dat zij bij aankomst kan uitbrengen.
Als zij bij het appartement aankomt dat voor haar gehuurd is staat ze voor de grote toegangsdeur van een prachtig Parijs gebouw waar de riche van Paris woonde toen het gebouwd werd. Het was voor mij een blik van herkenning.
Terwijl Emily naar binnen gaat met de jongeman die haar stond op te wachten met de sleutel zegt deze tegen haar zoiets als: “Dit is een echt traditioneel appartement en we moeten naar de vijfde verdieping. Maar… er is geen lift”.
Dit kwam bij mij heel herkenbaar over want de foto hierboven is de wenteltrap in het appartementsgebouw waar onze zoon in Parijs woont. Alleen dat ligt op de zevende verdieping en er is ook geen lift. Emily sleepte moedig haar koffers omhoog en stond even later bekaf voor de deur van haar Parijse appartement.
Een piepklein appartement voor Emily in Paris
“Vroeger woonde hier de dienstmeid”. Nou ja iets in die trend zei de jongeman die Emily het appartement liet zien. Het was klein en eigenlijk heel klein. Het grappige was dat de knaap er ook meteen bij vertelde waarom het zo klein was. Want de reden van dit soort mini appartementen in Parijs die vlak bij een enorme wenteltrap liggen heeft te maken dat vroeger de “rijke en betere” Parijzenaren in deze gebouwen woonden. Maar aan de andere kant en vaak via een andere en veel luxere ingang en tegenwoordig met een lift.
Dit waren vroeger de appartementen waar de dienstmeid en ander personeel mochten wonen. In een ruimte die zo klein was dat je op 25 vierkante meter moest leven, koken, wassen en badderen.
Wat Emily nog niet uitgelegd kreeg was waarvoor de deuren op de overlopen van de wenteltrap dienden. Nou ik weet het inmiddels wel. Als wij in Parijs zijn dan eten wij vaak bij onze zoon. Ondanks zijn piepkleine appartement en misschien wel de kleinste keuken van Parijs maakt hij er de heerlijkste gerechten. Zijn horeca-opleiding heeft wat dat betreft absoluut voordelen. Die etentjes worden alltijd begeleid door voortreffelijke wijn want dat is niet alleen zijn passie maar ook zijn beroep. Hij is zelfs al vele jaren een van de beste cavistes van Frankrijk. Een caviste is iemand die wijn verkoopt in een wijnwinkel (cave).
Op elke verdieping ruikt het anders
Maar goed. Voor wij kunnen aanvallen op een geweldige maaltijd zullen we eerst zeven verdiepingen via de wenteltrap omhoog moeten. We kunnen het nog steeds en de beloning ligt tenslotte op de top.
De etenstijd in Parijs ligt ergens rond een uur of negen ‘s-avonds. Als we dan de trap op klimmem komen er door de deuren op de overloopjes van de wenteltrap de lekkerste geuren. Tegen de tijd dat we hijgend bovenaan staan begint de trek al flink toe te nemen. Op elke verdieping is er dus een deur die op een tussenvloer in de trap uitkomt. Bij elke verdieping staat het nummer van de etage. In het begin keek ik altijd naar het nummer. O jee… verdieping vier… ik moet er nog drie. Dat heb ik afgeleerd en ik kijk dus nooit meer naar het etagenummer en ik tel ook niet onderweg. Als ik dan op de gang van verdieping zeven sta dan is het de eerste dag even uitpuffen maar de volgende dagen gaat het steeds beter. En dan te bedenken dat onze zoon en zijn vriendin dit dagelijks een paar keer doen.
Toen wij ooit op bezoek waren bij een stel dat aan de andere kant in een luxe appartement woonde, met lift, wist ik ook waarom die deuren bij de wenteltrap zijn. Deze deuren komen namelijk uit in de keuken van het appartement waar vroeger de patron (baas) woonde. Het personeel kon dus vanuit het eigen kleine appartementje via de trap zo naar de keuken van de familie waar zij voor werkten. Zij mochten uiteraard niet via de “sjieke ingang” van de bewoners waar ze voor werkten.
In zo’n appartement is Emily Cooper dus terecht gekomen en toen ik de beelden in de eerste aflevering van de serie 1 zag was dat een echt déja vu voor mij en Marian.
Room with a view
Ik zal je verder nietsverklappen waar de afleveringen over gaan en verder ook niets over het vervolg van de serie. Daarvoor moet je, als je tenminste Neflix hebt, echt zelf maar naar Emily in Parijs kijken. Ik heb in elk geval alle afleveringen tot nu toe gezien en met voor mij bekende maar ook minder bekende plekjes. Toen Emily een beetje van de schrik was bekomen over de omvang van haar appartementje stond zij voor het raam, deed dit open en slaakte een kreet van vreugde “oooh what a view!”.
Nou ik kan je beamen dat als je in een appartement op de zevende verdieping in Parijs woont je ook een fantastisch uitzicht hebt. Als ik voor het raam sta kan ik in de verte de Sacré-Coeur op een mooie dag zien schitteren in de zon. Ik kan ook nog net de goud blinkende engel zien van de Colonne op de Bastille. En als ik naar links kijk zie ik de Eiffeltoren, het Panthéon en Tour Montparnasse
En s’avonds? Dan is het er prachtig en in elk seizoen weer heel anders. Ik zie dan in de verte het zoeklicht van de Eiffeltoren in het donker van de avond over Parijs draaien. Iets meer naar links flikkeren de waarschuwingslichten van de Tour Montparnasse. Ook de meest fantastische zonsondergangen zie je dan voorbij komen. Doe ik het raam open en kijk ik naar beneden dan zie ik een van de leukste pleinen van Parijs. Er is een bakker met heerlijke patisserie en misschien wel de lekkerste madeleines (koekjes) van Parijs en onovertroffen croissants en pains au chocolat die net aan op je ontbijtbordje passen. En kijk ik naar rechts dan staat er steevast een flinke rij voor het trendy Italiaanse restaurant East Mamma. Maar het mooiste is het op een heldere avond als je in de verte de verlichte Sacré-Coeur ziet (zoek maar eens op de foto hierboven).
Tenslotte
Oh ja… in de eerste aflevering gaat Emily in Paris natuurlijk zonder enige kennis van het Frans naar de boulanger op de hoek. Kijk nog maar eens naar de eerste aflevering om te zien hoe ze het er bij de vriendelijke bakkersvrouw vanaf brengt. Heel goed gedaan in deze Amerikaanse serie. Want de nieuwe collega’s van Emily worden eerst neergezet als horken omdat ze geen woord Frans spreekt, maar de bakkersvrouw blijft de vriendelijkheid zelve. En zo ken ik ook de Parijzenaar en de Fransen, want Fransen zijn best aardig!
Dit is ook leuk over Parijs
Als je Premiumlid bent van Frankrijk Binnendoor kun je ook de exclusieve serie: Een week als Parijzenaar in Parijs volgen. Een dagboek van een week in Parijs en boordevol tips om onbekende plekjes in Parijs te vinden en nog veel meer. Je leest ook hoe ik 750 euro in een week bespaarde door Parijs op een slimme manier te bezoeken. Zeker aan te raden als je wat langer dan een paar dagen gaat maar ook voor een korter verblijf. Lees dit maar eens.
Als Premiumlid kun je ook het ebook Parijs!, het ebook De Passages van Parijs en andere ebooks gratis downloaden. Je krijgt naast onbeperkt toegang tot de ebooks ook excusieve reisverhalen boordevol tips voor een onvergetelijke tijd in Frankrijk zoals:
Premium 3
€ 7,75 p/mnd
VIP (meest gekozen)
€ 99éénmalig
100% Niet goed, geld terug garantie
De wettelijke bedenktijd voor het afsluiten va een internet abonnment is 14 dagen. Maar ik geef je zonder probleem mijn unieke niet goed geld terug garantie van 30 dagen *)
Ik ben pas tevreden als jij dat ook bent. En omdat ik er van overtuigd ben dat jij, net als duizenden anderen, veel plezier gaat beleven aan mijn ebooks, reisverhalen en luistertips (podcasts) durf ik zonder probleem een unieke niet goed geld terug garantie te geven.
Als je om welke reden dan ook niet tevreden bent over Frankrijk Binnendoor Premium, dan is de terugbetaling van je lidmaatschapsgeld eenvoudig geregeld. Met de 30 dagen niet goed geld teruggarantie loop je dus geen enkel risico.
Als je binnen 30 dagen na aanmelding een email stuurt met de reden dat je toch wilt stoppen dan krijg je omgaand je eerste betaling zonder slag of stoot retour!
*) VIP leden hebben een 100% tevredenheidsgarantie van 45 dagen.