Ik zat deze week wat plannen te maken om in december een week naar Parijs te gaan en moest denken aan de laatste keer dat ik er in december was, nu al weer bijna 2 jaar geleden.
Parijs in december
Het is altijd weer genieten als ik samen met Marian in Parijs ben. Maar de decembermaand is altijd extra bijzonder. De lichtstad Parijs verandert dan in een extra feestelijke stad met fraai ingerichte etalages en sfeerverlichting overal in de stad. Op veel plaatsen verschijnen na 15 december leuke kerstmarkten en in de grote warenhuizen is het prachtig ingericht. Altijd weer leuk om te zien en als je kerst in Parijs ook eens wilt mee maken dan zijn deze 10 tips een aanrader.
December 2019 was de laatste keer dat ik in december in Parijs was. Maar zoals het er nu naar uitziet kan het na ruim 1,5 jaar Covid19 weer op een veilige manier en dus ben ik plannen aan het maken.
Die laatste keer in december waren er overigens weer eens stakingen in Frankrijk. Die dreigden toen het vertrek in het water te gooien maar gelukkig reed mijn Eurostar toen mooi op tijd. Maar richting Parijs begon ik ‘m toch te knijpen want de metro’s zouden niet rijden en dat bleek ook zo te zijn.
Normaal kan ik met de metro vanaf Gare du Nord direct richting de Bastille. Ik huur er dan in de buurt een appartement omdat onze zoon er in de wijk woont en er zijn wijnwinkel heeft. Nou ja die is niet helemaal van hem maar wel een klein beetje en hij heeft met de mede-eigenaar bepaald hoe de winkel er uit ging zien en hij zorgt voor de inkoop van de wijnvoorraad, de speciale bieren, champagnes, cognacs, whisky's en andere dranken.
Ik kan je vertellen dat wij er best trots op zijn wat ze er in 5 jaar hebben bereikt want het is inmiddels een van de populairste wijnwinkels in Parijs. Wil je er meer van weten dan moet je dit eens lezen over Sourire au Pied de l’Echelle want zo heet die wijnwinkel. Jordi is ook degene die in mijn laatste boek LOIRE de wijnroadtrip met mij heeft samengesteld. Dus doe hem gerust de groeten als je hem treft.
Parijs ontdekken doe je te voet
Maar ik dwaal af want de Eurostar was net in Brussel gearriveerd toen ik op de App van RATP Paris zag dat de metro niet zou rijden en dat ik mogelijk lopend naar de Bastille moest met een koffer, een rugzak, een tas en Marian. Gelukkig heb ik een hulplijn in Parijs en dus belde ik mijn zoon. Hij regelde een taxi en die stond keurig op ons te wachten toen wij aankwamen. Wij hadden dit geluk maar velen die uit de Eurostar kwamen moesten maar zien hoe ze in de drukte een taxi of vervoer konden regelen.
De week die volgde was eigenlijk best vreemd. Er reed behalve lijn 1 en 14 geen enkele metro. Deze twee lijnen rijden volledig automatisch (zonder machinist) en hadden dus geen last van stakingen.
Normaal gesproken wandelen wij al veel in Parijs maar die laatste keer kon het niet anders en ontdekten we weer tal van plekjes waar wij nog nooit geweest waren. Dat is trouwens het allerleukste wat ik in Parijs graag doe: wandelen en nieuwe plekken ontdekken. Ik kom er al heel lang en meestal een paar keer per jaar en telkens is er weer wat nieuws te zien. De stad blijft daardoor telkens weer leuk en bijzonder en verveelt mij geen moment. De drukke toeristische plekken zijn leuk om eens te zien maar verder zul je mij daar niet vaak tegenkomen.
Het appartement dat ik meestal huur is ideaal qua ligging en is niet veel duurder dan de prijs per dag voor een hotel. In dit blog, dat met een podcast op de website is gezet, lees je trouwens meer over mijn week zonder metro in Parijs. O ja... als je wilt weten waarom ik een appartement huur in Parijs en geen hotel boek dan moet je dit blog maar eens lezen.
Oeps een probleempje maar wat goed opgelost!
Na aankomst in het appartement hoorde ik al een paar dagen af en toe iets druppelen in het appartement. Na een paar dagen werd het steeds frequenter en ging ik op onderzoek uit. Er stond een plas water onder het aanrecht en het water druppelde niet meer maar spoot bijna de leiding uit. Oeps! Wat nu? Ik belde de verhuurder en stuurde hem via Whatsapp een filmpje van het spuitende water. Hij belde mij meteen terug en reageerde geschrokken met zoiets van 'Ai dat ziet er niet goed uit' maar dan in het Frans natuurlijk.
Ik kon de hoofdkraan niet vinden en alle beschikbare pannen zaten in een mum van tijd vol. Maar binnen een paar minuten was de verhuurder gearriveerd en sloot het water af. Hij had al gebeld met de loodgieter maar die kon pas twee dagen later omdat hij de volgende dag verlof had. Gelukkig was deeigenaar zo slim dat hij het whatsapp filmpje doorstuurde en hij kreeg meteen bericht dat de loodgieter de volgende ochtend om 10 uur zou komen. Ik zat met Marian dus opeens in een appartement zonder water maar wij werden door de Parijse verhuurder voor één nacht in een hotel ondergebracht waar hij ook een lekker ontbijt had geregeld. Het was wat verderop in de straat dus dat was prima geregeld.
De volgende ochtend zou dus de loodgieter komen. Ik was al bang dat de vele verhalen over Franse vakmannetjes die niet of pas weken later komen ook mijn ervaring zou worden. Maar 5 minuten voor de afgesproken tijd stond hij de volgende ochtend voor de deur en binnen een halfuur was het probleem opgelost.
Toen ik later terug was in Nederland zag ik dat ook nog eens de kosten voor één nacht huur op mijn creditcard waren teruggestort terwijl ik daar helemaal niet om gevraagd had. Hoe zo Fransen zijn niet aardig?
Dat overkomt mij dan weer
Diezelfde middag werden wij door onze zoon meegenomen naar een leuk restaurant in de buurt. Toen wij er kwamen werden hij en zijn vriendin op z’n Frans begroet met een stevige omhelzing van de eigenaar en de onvermijdelijke twee Parijse bisous (kussen). Marian overkwam hetzelfde en ik stak stoer mijn hand uit in de hoop dat ik deze ceremonie kon ontlopen. Maar de restaurantbaas gebruikte slim mijn hand om mij naar hem toe te trekken en een stevige omhelzing was een feit, ik kon er niets meer tegen inbrengen en ontving als beloning voor mijn moed ook nog eens twee flinke kussen.
Wij werden op deze manier gelijk ingeburgerd in het 11e van Parijs. Wie durft er nu nog te zeggen dat Fransen niet vriendelijk zijn. De appartementverhuurder die zonder slag of stoot ons onderbrengt in een hotel, de loodgieter die zijn vrije maandag opofferde en zelfs eerder kwam dan afgesproken en de knuffelende restauranthouder.
Als je wilt weten om welk leuke restaurant het ging en wat ik in 8 dagen zonder metro in Parijs heb gedaan lees dan het blog met of luister naar de podcast over een bijzondere week in Parijs boordevol tips en handige links.
Nieuwsgierig naar Parijs? Begin dan met het artikel dat boordevol handige tips en links staat. Je kunt natuurlijk ook mijn dagboek van een week in Parijs volgen.
