Cadillac, ontdekkingen bij de Garonne op 30 km van Bordeaux

Ik huurde eens een oude pigeonier (duiventil) in de wijngaarden van Loupiac, vlakbij Cadillac aan de Garonne en heb er prachtige herinneringen aan overgehouden. Nu is het moment gekomen dat ik deze herinneringen met jou wil delen. Luister naar deze podcast en lees de tips in het bijbehorende blog.

Vakantie bij Cadillac en Loupiac?

Ontdek hoe ik tijdens een wandeling bij het plaatsje Cadillac en langs de Garonne, een visser mij uitnodige in zijn Cabine.

Cadillac ligt in het hart van de streek Entre-deux-Mers op ongeveer 30 kilometer van Bordeaux. Cadillac ligt dus in Le Sud-Ouest, het fraaie zuidwesten van Frankrijk. De streek is meer dan moeite waard en de omgeving met talloze wijngaarden produceert gereputeerde wijnen van Appellation Controlée Bordeaux.

Het stadje vind zijn oorsprong al in de 13e eeuw toen het als een bastide in 1280 werd gesticht. Het was dé manier om de inwoners bescherming te bieden tegen de soldaten van de Engelse koning Édouard de eerste.

Na de oorlog tegen de Engelsen begon de streek van Entre-deux-Mers zich te ontwikkelen tot een wijngebied. Voor het geval je niet precies weet wat de Entre-deux-Mers betekent. Het is de streek tussen de rivieren de Dordogne en de Garonne. Als je Entre-deux-Mers letterlijk vertaalt betekent het eigenlijk tussen twee zeeën maar laten wij het maar houden op: “tussen de 2 grote rivieren”

Cadillac en omgeving: als je van wijn, wandelen en fietsen houdt.

De omgeving van Cadillac leent zich prima voor mooie wandelingen of een fietstocht. De hoogteverschillen in de streek vallen best wel mee en variëren van 3 meter bij de rivier tot circa 100 meter in de heuvels ten noord-westen

Cadillac heeft een mooi kasteel dat weer helemaal in ere is hersteld maar van 1850 tot 1950 als vrouwengevangenis dienst deed. De ligging van de plaats midden in de wijngaarden van Cadillac, Loupiac en Sainte-Croix-du-Mont maakt het een mooie plek om de omgeving te ontdekken.

Wandelen en fietsen kan er dan ook prima en de wijngaarden nodigen uit voor een ontdekkingstocht. Mijn voorkeur gaat dan vooral uit naar de wijngaarden bij Loupiac waar een heerlijke zoete wijn vandaan komt. Ik zeg altijd het goedkopere broertje van de dure Sauternes aan de andere kant van de Garonne.

Een duiventil als gîte bij Loupiac

Toen ik in de buurt van Cadillac was had ik voor een week een vakantiehuis in een oude duiventil gehuurd op het terrein van een wijnboer in Monprimblanc. Het is een gehucht op 6 kilometer van Cadillac. Ik heb er fantastische herinneringen aan overgehouden.

Het verblijf met z’n tweetjes, ik was er uiteraard met Marian, was in het lange en smalle huisje fantastisch. Het terras met een schaduwrijk prieeltje keek uit op de wijngaarden die het huis omringen.

De wijnboer woonde ernaast maar daar had je absoluut geen hinder van. Sterker nog als hij s’-avonds van het werk terugkwam wenkte hij op mij en gingen we zijn kelder in om te proeven. Toen ik na een week terug reed ging mijn auto bijna door de assen van de dozen wijn van hem, maar ook van andere wijndomeinen in de omgeving.

Meer informatie over dit vakantiehuis vind je op de website van Belvilla

Wandelen in de omgeving van Cadillac

Ik neem je mee op een wandeling bij Cadillac. Daar werd ik totaal onverwacht door vissers aan de Garonne verwelkomd en uitgenodigd werd om te onderzoeken hoe er in de Garonne zonder hengel toch gevist wordt. Ik vind het nog steeds geniaal.

Het was een mooie dag en het zag er naar uit dat het warm zou worden. Ik besloot dus om rond een uur of 10 richting Caddillac te gaan. Ik parkeerde de auto in de schaduw van de platanen die tussen de Garonne en de stadsomwalling van dit kleine stadje liggen.

Cadillac is dus van oorsprong een bastide, hoewel daar, als je door de stadspoort heen bent, niet veel meer van over is. Wel is er nog het grote overdekte plein dat als marktplaats dienst doet, en verder er tegenover nog een paar panden met de voor een bastide kenmerkende overdekte galerijen een mooie kerk en een kasteel.

Ik had mij door een alleraardigste mevrouw van het Office du Tourisme laten vertellen dat er een mooie wandeling langs de Garonne was te maken. Vanaf de parkeerplaats liep ik dan ook richting de rivier waar je uitkomt bij Port Nautique, het haventje bij de rivier. Daar begon een wandeling richting Loupiac langs de Garonne en via de wijngaarden terug naar Cadillac. Het was een afstand van 10 kilometer dus dat leek mij wel wat.

Op ontdekkingstocht langs de Garonne

De wandelingen in het département Gironde zitten logisch in elkaar.

Een rondwandeling varieert meestal tussen de 7 en 15 kilometer en bedraagt gemiddeld ongeveer 10 km. Deze worden door een paal met een groene kop aangegeven. Vervolgens kun je ook verder wandelen via een gele route. Soms lopen deze samen en dan heeft de paal een gele kop met er onder een groene band.

Je komt ook vaker op “kruispunten” waar 2 of meer wandelingen samenkomen. Je kunt dan naar eigen believen de wandelingen “aan elkaar koppelen”. Een soort knooppunt route dus.

Als ik bij de rivier ben zie ik het snelstromende water met een bruine kleur. Er kwam stroomafwaarts een enorme blauwe boot met het opschrijft “Airbus 380”. Deze boten varen tussen Toulouse en Bordeaux.

In Toulouse liggen de fabrieken van Airbus en bij Bordeaux worden de vliegtuigen geassembleerd. Als je geluk hebt zie je dus een gigaboot voorbij komen met de romp van een airbus 380 of bijvoorbeeld de vleugels van 40 lang en bijna 3 meter dik. Het is een indrukwekkend gezicht om te zien.

Ik volg een pad dat stroomopwaarts langs de Garonne loopt en komen achter een Renaultgarage waar men hard aan een paar auto’s aan het werk was.

Iets verder passeer ik een hut waaruit op de rivier gevist kan worden.

Hoe dit precies in zijn werk gaat wist ik op dat moment niet maar als ik een paar kilometer verder ben wordt er meer duidelijk. Op de hutjes prijken borden met de naam van de eigenaar en het nummer van de visvergunning. Vaak staat er een barbecue bij en natuurlijk een tafel met stoelen of banken. De hutjes die ik passeer zitten overigens allemaal met kettingen goed op slot.

Ontmoeting met vissers bij de Garonne

Het wandelt er wel lekker in de schaduw van de bomen en het struikgewas. Op een gegeven moment kom ik bij een vissershut waar twee auto’s staan en er zit een klein zwart hondje bij dat uiteraard meteen begint te keffen als ik dichterbij kom.

De deur van de hut staat op een kier en ik blijf bij het hondje staan en spreek hem in het Frans toe. Maar blijkbaar begreep hij mij niet want hij bleef maar keffen. Marian was al een stuk doorgelopen.

Door het geblaf van de hond kwam er een man door de deur die mij aansprak en vroeg of ik een kijkje in de hut bij de Garonne wil nemen. Ze waren net bezig met vissen. Nou dat moet je mij dus geen 2 keer zeggen.

Ik roep op Marian en maak een ferme beweging met de arm: “Kom! we mogen kijken!”

En even later volgen wij de vriendelijk man door de hut en komen op een houten platform hoog boven het water van de rivier. Daar zat een man achter een soort katrol en een vrouw lekker op een stoel van het zonnetje te genieten.

Uiteraard is het gebonjour niet van de lucht en worden er handen geschud. Wij werden uitgenodigd om helemaal het platform op te komen. In het midden zat een groot gat met een rooster erboven zodat je niet in de rivier dond..t 🙂

De man die ons hier naar toe haalde bewoog zijn armen druk heen en weer en de ander begon als een gek aan de katrol te draaien. Beet!

Vis voor de wandelaars

Nu werd mij duidelijk hoe er gevist werd. Ze legden ons uit dat het net onder water werd gelaten. Door het gat in de vloer en via een spiegel aan het eind van de installatie kunnen ze zien of er vis boven het net zwemt. Als dat het geval is wordt er snel opgetakeld en ja hoor er zal een dikke mooie vis in!

De gevangen vis was een behoorlijk grote mul, verder vangen ze ook regelmatig fors uit de kluiten gewassen snoekbaars die behoorlijk groot kunnen zijn. Als je op het menu in een Frans restaurant filet de wandre ziet staan dan kan ik het je aanbevelen. Vaak met een heerlijk sausje eet je dan filet van snoekbaars. Super lekker!

Op het platform ontwikkelt zich een geanimeerd gesprek tussen ons en de vissers. Ze komen een paar keer per week in de hut en vissen er voor de lol. Maar…. de vissen smaken natuurlijk prima. De kop en de staart gaan er vanaf en de rest in aluminiumpapier met Provençaalse kruiden en een beetje olijfolie en een scheut witte of rode wijn en dan op de barbecue. Rode wijn? Jazeker! Probeer het maar eens, je zult er versteld van staan. “Mijn vrouw maakt er nog een lekkere botersaus bij en met een goed glas lokale wijn geniet je dan van een lekkernij die niet verser kan” zei een van de vissers.

Één van de mannen vraagt of ik een vis mee willen nemen. Dat vond ik geen slecht idee. Hij maakte een mul schoon en sneed vakkundig de filets er af, wikkelde deze in een paar lagen aluminiumfolie en een dikke krant eromheen, zodat de de vis onze resterende wandeling kon doorstaan.

Om op deze manier te vissen heb je een speciale vergunning nodig en dan kun je in principe onbeperkt vissen op jouw plek.. Zij vissen alleen voor eigen gebruik, familie en vrienden en toevallig passerende Nederlanders 🙂

Een leuk gesprek en wat is de Mascaret op de Garonne?

een bijzonder natuurverschijnsel: de Mascaret op de Garonne of Dordogne

Verder kwam de Mascaret ter sprake. Dit is een apart natuuurverschijnsel dat maar 2 x per jaar voorkomt in de Garonne. Bij springtij op de Atlantische Oceaan wordt door de vloed het water de Garonne ingestuwd. De springvloed kan tot wel 100 km landinwaarts de Garonne en Gironde opstromen met soms golven van 1,5 tot 2,5 meter hoogte.

Dit verschijnsel wordt door surfers en kanoërs gebruikt om op de rivier te surfen. Meestal vind dit verschijnsel in de periode augustus tot oktober plaats. Het verschijnsel kan door de springtij voortijdig voorspelt worden en trekt dan veel bekijks om naar de hoge golven en de waaghalzen op een surfplank te kijken. (bekijk de spectaculaire YouTube video hierboven maar eens)

De wijnen van de streek komen ook nog ter sprake. Paul, zoals de man heette die mij uitnodigde, is niet zo te spreken over de rode wijnen van de Première Cotes de Bordeaux omdat die veel zuurtjes hebben. De zoete wijnen vindt hij veel lekkerder. De Medoc en St Emilion of de Pomerol zijn ook goed maar voor hem vaak te duur.

Intussen werd het net opnieuw opgehaald en zaten er weer 2 vissen in. Tot en met het ophalen en dan met een groot schepnet de vissen op het droge halen gaat alles heel humaan. Er komt geen haak of wat dan ook aan te pas.

Alleen de vissen gingen droog de emmer in en naar lucht happend gaan ze uiteindelijk ten onder. Een goed moment om afscheid te nemen, te bedanken voor de mul en de wandeling voort te zetten.

Zo blijkt opnieuw dat een simpel woord in het Frans wonderen doet en vaak deuren opent die anders voor je gesloten blijven. Ook als je maar een klein beetje Frans spreekt laat het dan blijken. Doe je best en je krijgt er heel veel voor terug! (lees dit ook meer eens of Fransen zijn best aardig)

Door de wijngaarden naar Cadillac en een extra verrassing

Na circa 2,5 kilometer lang de rivier te hebben gelopen kom je bij Loupiac op een kruising waar je de Boucle de Cadillac kunt volgen via de groene paaltjes. Door de wijngaarden van Loupiac is het heerlijk wandelen. Op een gegeven moment klimt het pad omhoog tot bovenop het plateau bij Cadillac.

Het pad loopt richting een watertoren en het uitzicht is er fenomenaal! Je kijkt uit over het dal van de Garonne met onder je Loupiac en Cadillac en aan de overkant van de rivier Barsac. Omdat het zonnig èn helder was zag ik aan de horizon zelfs het immense bos van Les Landes.

Vanaf dit punt is het afdalen naar Cadillac. Na ruim 3 uur, met een onderbreking bij de vissers, kwam ik weer in het centrum aan waar ik samen met Marian nog even een terrasje pakte.

Van de vriendelijk mevrouw in het Office du Tourisme had ik ’s-morgens nog een tip gehad. We moesten absoluut eens naar het plaatsje Rions gaan.

Die tip wil ik graag aan je doorgeven. Als je ooit in de buurt van Cadillac bent moet je er absoluut eens naar toe gaan. De tijd heeft er stil gestaan en slenterend door de oude straatjes, sommige zelfs nog onverhard, waan je je echt in de middeleeuwen.

Tijdens de terugrit naar onze gîte in de “duiventil” bij Château Tertre de Pézelin was ik al aan het bedenken hoe ik de vers gevangen vis op de barbecue zou gaan bereiden en…. ik verheugde me ook al op de wijnproeverij met Dominique Daumec.

Oh ja… mijn podcasts kun je altijd en overal volgen via iTunes en Stitcher. Als je je abonneert bij één van deze podcastdiensten krijg je automatisch bericht als er van mij nieuwe podcasts zijn!

Hier zijn nog van handige tips

Podcast: Download (29.9MB)

Abonneer RSS